Ασθένειες - προβλήματα βουκαμβίλιας

1. Το φυτό δεν ανθίζει. 
Λίγο φως και κακός αερισμός ή πολύ πότισμα. Το φυτό πρέπει να μεταφερθεί σε πιο φωτεινή θέση με καλύτερο αερισμό. Αν το χώμα είναι υγρό, πρέπει να μείνει απότιστο μέχρι να στεγνώσει και μετά τα ποτίσματα να γίνονται πιο αραιά.

2. Το φυτό αναπτύσεται αργά.
Βαρύ χώμα που δεν στραγγίζει καλά. Μεταφυτέφτε το φυτό σε γλάστρα με πολύ υλικό αποστράγγισης.

3. Τα φύλλα του φυτού πέφτουν.
Αν είναι χειμώνας, είναι κάτι φυσιολογικό. Για να το περιορίσετε μεταφέρετε την γλάστρα σε θερμότερο χώρο. Αν είναι καλοκαίρι, οφείλετε σε ανεπαρκή φωτισμό. Μεταφέρετε το φυτό σε φωτεινότερο χώρο.

4. Τα καινούργια φύλλα είναι μικρά.
Το φυτό χρειάζετε λίπανση. 

 5. Τα άνθη και τα φύλλα μαραίνονται και πέφτουν και παραμένουν τα βράκτια φύλλα (τα χρωματιστά φύλλα που μοιάζουν με άνθη). 
Πολλή ζέστη και ξηρασία. Ψεκάστε και ποτίζετε το φυτό πιο τακτικά.

6. Τα φύλλα κιτρινίζουν.
Υπερβολικό πότισμα. Φροντίζετε η γλάστρα να στραγγίζει καλά. Αν το χώμα είναι υγρό, το αφήνετε να στεγνώσει και στη συν΄χεια περιορίζετε τα ποτίσματα.

7. Κιτρινισμένα φύλλα με ιστούς αράχνης στην κάτω επιφάνεια.
Τετράνυχος. Πρέπει να αντιμετωπιστεί με ειδικό εντομοκτόνο.

8. Κίτρινα στίγματα στα φύλλα, περισσότερα ανάμεσα στα νεύρα τους και σκούρα έντομα στην κάτω επιφάνεια και στο βλαστό.
Κοκκοειδή. Τα αφαιρείτε με βαμβάκι βουτυγμένο στο οινόπνευμα. Αν η προσβολή είναι εκτεταμένη, χρειάζετε αντιμετώπιση με ειδικό εντομοκτόνο.

9. Λευκές κηλίδες στα φύλλα που θυμίζουν βαμβάκι.
Ψευδόκοκκος (βαμβακάδα). Τους απομακρύνετε με ένα βαμβάκι βουτυγμένο στο οινόπνευμα. Σε προχωρημένη προσβολή χρεισιμοποιήστε ειδικό προϊόν. 

10. Λευκές απαλές κηλίδες πάνω στα φύλλα.
Ωίδιο που ευνοείται από υπερβολική υγρασία στο περιβάλλον και κακό αερισμό. Μετακινήτε το φυτό σε χώρο με καλό αερισμό. 


http://www.phyto.gr

Ασθένειες - προβλήματα αζαλέας

1. Το φυτό έχει μπουμπούκια που δεν ανθίζουν.

Αυτό μπορεί να οφείλεται είτε σε υπερβολικό πότισμα, είτε σε ρεύματα. Σταματήστε να ποτίζετε το φυτό μέχρι να στεγνώσει το χώμα του και στη συνέχεια περιορίστε το πότισμα. Επίσης μεταφέρετε το φυτό σε θέση που δεν υπάρχουν ρεύματα.

2. Τα φύλλα του φυτού μαραίνονται και πέφτουν.

Πολλή ζέστη και ξηρασία. Μεταφέρετε το φυτό σε δροσερότερο χώρο και το ψεκάζετε με μη ασβεστούχο νερό.

3. Τα νέα φύλλα είναι μικρά και το φυτό δεν ανθίζει.

Το φυτό χρειάζεται λίπανση. Λιπάνετέ το με λίπασμα ειδικό για αζαλέες.

4. Φύλλα με ιστούς αράχνης στο κάτω μέρος και κίτρινα στίγματα.

Τετράνυχος. Χρειάζεται αντιμετώπιση με ειδικά εντομοκτόνα.

5. Λευκές στοές και κάμπιες του φυλλορύχτη της αζαλέας.

Χρειάζεται αντιμετώπιση μόλις εμφανιστεί η προσβολή με ειδικά εντομοκτόνα. 

http://www.phyto.gr

Ελιά, ελαιόλαδο

"Ελαιόλαδο" χαρακτηρίζεται το έλαιο που λαμβάνεται από τους καρπούς της Ελιάς της Ευρωπαϊκής (Οlea europea) με μέσα αποκλειστικά μηχανικά και μεθόδους ή επεξεργασίες οπωσδήποτε φυσικές, σε θερμοκρασίες που να μην προκαλούν αλλοίωση του ελαίου.

Το ελαιόλαδο, εξαιτίας των θρεπτικών και βιολογικών του ιδιοτήτων αποτελεί ένα βασικό συστατικό στο διαιτολόγιο των κατοίκων ορισμένων περιοχών της γης από την αρχαιότητα μέχρι και σήμερα. Πολλοί ιστορικοί ήδη αναφέρονταν στις θρεπτικές και θεραπευτικές ιδιότητες του ελαιόλαδου και στη χρησιμοποίηση του από τα αρχαία χρόνια.

Ιστορικά στοιχεία για θεραπευτικές χρήσεις του ελαιόλαδου και της ελιάς

Από τα αρχαία χρόνια ο Έλληνας είναι "εραστής και μύστης" της ελιάς. Όπως μαρτυρούν τα αρχαία ελαιοτριβεία που βρέθηκαν στη χώρα μας, ήξερε να την καλλιεργεί, να μαζεύει τους καρπούς της με τα χέρια ή ραβδίζοντάς την και να τους χρησιμοποιεί για την παραγωγή λαδιιού. Η ελιά αποτελεί "ιερό δέντρο" από τα αρχαία χρόνια και βρίσκεται υπό την προστασία της θεάς Αθηνάς. Όπως μας θυμίζει ο αρχαίος μύθος, στον αγώνα μεταξύ των θεών για την ανάδειξη του προστάτη των Αθηνών, που έγινε στον ιερό βράχο της Ακρόπολης, νικήτρια βγήκε η Αθηνά δωρίζοντας στους Αθηναίους την "πρώτη ελιά του κόσμου", που φύτρωσε εκεί όπου χτύπησε το δόρυ της. Το δέντρο αυτό ήταν χρήσιμο για τη διατροφή, το φωτισμό, τη θέρμανση, την υγεία και τον καλλωπισμό των Αθηναίων. Από τότε τα ελαιόδεντρα γύρω από την Αθήνα έγιναν ιερά (μορίες ελιές) και προστατευμένα με φραγμούς (σηκούς). Αλίμονο σ' όποιον τολμούσε να τις πειράξει, αφού η τιμωρία ήταν ο εξοστρακισμός ή ο θάνατος.
Το ελαιόλαδο χρησιμοποιείτο στην αρχαιότητα για καθαρισμό και περιποίηση. Οι αθλητές, με τη "στλεγγίδα" -ένα μεταλλικό εργαλείο κυρτωμένο στην άκρη- καθαρίζονταν από την σκόνη και τον ιδρώτα του στίβου. Σήμερα σαπούνια από ελαιόλαδο χρησιμοποιούνται απ' όσους θέλουν να εκμεταλλευτούν τις αντιαλλεργικές ιδιότητες των φυσικών αυτών καθαριστικών.
Από το 4000 π.Χ. ήταν γνωστή η χρήση του ελαιολάδου για θεραπευτικούς σκοπούς. Ο Αριστοτέλης μελέτησε το ελαιόδενδρο και ανήγαγε την καλλιέργεια του σε επιστήμη. Ο Σόλων (639-559 π.Χ.) πρώτος νομοθέτησε την προστασία του. Ο Όμηρος το παρομοίασε με "χρυσό υγρό". Ο Ιπποκράτης, ο πατέρας της Ιατρικής, το περιγράφει σαν το "τέλειο θεραπευτικό". Στις διασωθείοες εργασίες του αναφέρονται περισσότερες από 60 φαρμακευτικές και ιατρικές χρήσεις του ελαιολάδου. Αυτές περιλαμβάνουν δερματολογικές ασθένειες, μυϊκούς πόνους, θεραπεία του έλκους και της χολέρας, φλεγμονές των ούλων, αϋπνία, ναυτία, πυρετό και στομαχικούς πόνους.
Ο Διοσκουρίδης ονομάζει το ελαιόλαδο "προς την εν υγεία χρήσιν άριστον". Αναφέρει ποικίλες θεραπευτικές ιδιότητες κατά του έρπητος και της άφθας. Έχει θερμαντικές ιδιότητες, καταπολεμά την ουλίτιδα και διευκολύνει τη λειτουργία του παχέος εντέρου. Αναφέρει επίσης ότι το ελαιόλαδο από τις άγριες ελιές είναι στυπτικό, ευεργετικό για τις κεφαλαλγίες και την καταπολέμηση της πιτυρίδας.

Θεραπευτικές ιδιότητες ελαιόλαδου

Το ελαιόλαδο, όπως και όλα τα φυσικά τρόφιμα, εκτός από τρόφιμο είναι και φάρμακο! Για να το πούμε και αλλιώς, το ελαιόλαδο θεραπεύει με διάφορους τρόπους! Για να αποδώσει όμως το μέγιστο ωφέλιμο αποτέλεσμα στην υγεία μας, πρέπει να θέσουμε ως βασική προυπόθεση ότι θα είναι ΒΙΟΛΟΓΙΚΟ, ώστε να είναι απαλλαγμένο από ουσίες χημικές που αλλοιώνουν την θεραπευτική του δράση και επιβαρύνουν κι από πάνω τον οργανισμό μας με υπολείμματα φυτοφαρμάκων κ.α. Θεωρείται μικροβιοκτόνο, απολυμαντικό, χολαγωγικό, αντιδιαβητικό .

Συνιστάται στη δυσκοιλιότητα, στις παθήσεις του ήπατος, τις πιτυριάσεις του δέρματος, για την τόνωση των μαλλιών.

Επίσης είναι υπακτικό, πίνεται σε περιπτώσεις χολολιθίασης, ενώ μπορεί να χρησιμοποιηθεί με πλύσεις σε περιπτώσεις σπαστικής κολίτιδας.

Ανακουφίζει τους πόνους στο στομάχι από υπερέκκριση υδροχλωρικού οξέως, διαλύει τη χοληστερίνη είναι καταπραϋντικό και σπασμολυτικό σε κωλικούς των νεφρών και του ήπατος.

Τα φύλλα της ελιάς έχουν αντιπυρετική, ηρεμιστική, στυπτική και αντισηπτική δράση ενώ κατεβάζουν την πίεση του αίματος: Τα φύλλα της ελιάς περιέχουν πολλές δραστικές ουσίες που δρουν αντιυπερτασικά (τους ολεοευρωποσίδες, την ολεοζίνη και το γλυκολικό οξύ) και ανακουφίζουν από τα συμπτώματα της υψηλής πίεσης, όπως είναι οι πονοκέφαλοι και οι ίλιγγοι. Το ρόφημα αυτό ενδείκνυται για όσους ταλαιπωρούνται από υπέρταση, καθώς και από πεπτικά προβλήματα (π.χ. δυσπεψία, φουσκώματα, πέτρες στη χολή). Μπορείτε να πίνετε 1-2 ροφήματα την ημέρα μετά τα γεύματα.
Πώς να το ετοιμάσετε: Ρίχνετε σε 300 ml νερό (όσο δύο ποτήρια) 20 γρ. ξηρά φύλλα ελιάς και τα αφήνετε να βράσουν μαζί για 15’. Πίνετε το ρόφημα ζεστό (μισό το πρωί και μισό το βράδυ).

Ελαιόλαδο για την καρδιά

Η λογική κατανάλωση μιας ποσότητας ελαιολάδου κάθε μέρα, είναι ικανή να δημιουργήσει μια ασπίδα προστασίας στην καρδιά μας. Αυτό αναδείχθηκε ύστερα από πολύχρονες έρευνες, που πραγματοποίησαν ο καθηγητής Καρδιολογίας, Δημήτριος Κρεμαστινός, ο αναπληρωτής καθηγητής Καρδιολογίας, Ευστάθιος Ηλιοδρομίτης, και οι συνεργάτες τους στο Ερευνητικό και Πειραματικό Κέντρο της Ελληνικής Φαρμακοβιομηχανίας. Σύμφωνα με την έρευνα που παρουσιάσθηκε  παρόντος και του καθηγητή Μαγκντί Γιακούμπ, το συστατικό ελευρωπαΐνη είναι αυτό που έχει τις ευεργετικές ιδιότητες για την καρδιά. Από την πειραματική μελέτη σε κουνέλια προέκυψε ότι η χορήγηση ελευρωπαΐνης μειώνει την έκταση του εμφράγματος του μυοκαρδίου σε φυσιολογικά κουνέλια και σε μεγαλύτερη δόση σε υπερχοληστερολεμικά. Επιπλέον, το συγκεκριμένο συστατικό προστατεύει από την οξειδωτική βλάβη κατά τη διάρκεια της ισχαιμίας - επεναιμάτωσης.  Προέκυψε ακόμη ότι με τη χορήγηση 10 και 20 μικρογραμμαρίων ελευρωπαΐνης, μειώνονται τα επίπεδα της ολικής χοληστερόλης κατά 28,7% και 33% και των τριγλυκεριδίων κατά 41,1% και 61,4%, αντίστοιχα. Η ποσότητα του ελαιολάδου, για να υπάρξει θετικό αποτέλεσμα, θα πρέπει να υπολογιστεί με κουτάλι ανά γεύμα, ή σαλάτα. Η χορήγηση της ελευρωπαΐνης έχει προστατευτικό και θεραπευτικό αποτέλεσμα στην καρδιοτοξικότητα, που προκαλείται από την οξεία και τη χρόνια χορήγηση αδριανομυκίνης.

Χρήση των φύλλων της ελιάς σε εναλλακτικές θεραπείες:

Στα φύλλα της ελιάς περιέχονται αρκετές φαινολικές ενώσεις, σημαντικότερες εκ των οποίων είναι η ελαιοευρωπαΐνη και η υδροξυτυροσόλη. Οι ιδιότητες των φύλλων ελιάς, έχουν αποδοθεί κυρίως σε αυτές τις 2 ουσίες. Τα οφέλη από την κατανάλωση φύλλων ελιάς (χυμού, αψεθήματος, ελαιόλαδου), συνοπτικά αναφέρονται ως εξής:


1. Ενίσχυση ανοσοποιητικού συστήματος. Αποτελεί το κυρίαρχο όφελος με την κατανάλωση χυμού ή ροφήματος φύλλων ελιάς, λόγω του ενεργού συστατικού τους, την ελαιοευρωπαΐνη. Η αποτελεσματικότητα κατά πολλών παθογόνων, μπορεί να ωφελήσει στην αντιμετώπιση των ιών της γρίπης, του έρπητα, μύκητες (υπερανάπτυξη ζυμομυκήτων - Yeast Syndrome), βακτήρια (11 ειδών). Έχουν αναφερθεί θεαματικά αποτελέσματα και στην αντιμετώπιση έντονων συμπτωμάτων του AIDS με χορήγηση φύλλων ελιάς.


2. Αντιοξειδωτική δράση. Η αναστολή της οξείδωσης της LDL χοληστερόλης, που προκαλεί η ελαιοευρωπαΐνη των φύλλων ελιάς, μειώνει τον κίνδυνο ανάπτυξης καρδιαγγειακών νοσημάτων. Η ταυτόχρονη παρουσία της «αντιοξειδωτικής» βιταμίνης Ε που υπάρχει σε αφθονία στα φύλλα ελιάς, ενισχύει ακόμα περισσότερο την εν λόγω δράση.


3. Αντιυπερτασική δράση. Από τη δεκαετία του 1950, υπάρχουν κλινικά δεδομένα για τη χρήση των φύλλων ελιάς στη θεραπεία της υπέρτασης, μέσω της αγγειοδιασταλτικής τους δράσης.


4. Αναστολή συγκόλλησης των αιμοπεταλίων. Αυτή η ιδιότητα μετατρέπει τα φύλλα ελιάς, σε σημαντικό όπλο για την αντιμετώπιση των καρδιαγγειακών επεισοδίων και την αποφυγή επικίνδυνων θρόμβων.


5. Αύξηση ενεργητικότητας - Αντιμετώπιση χρόνιας κόπωσης. Η κατανάλωση φύλλων ελιάς έχει αναφερθεί πολλάκις από ασθενείς, αλλά και από υγιή άτομα, ότι προσδίδει μεγαλύτερη ενεργητικότητα. Αυτή η μεγαλύτερη ενεργητικότητα, δυνητικά μπορεί να αυξήσει την απόδοση στην εργασία, την επίδοση στον αθλητισμό. Επίσης, έχουν αναφερθεί πολλά περιστατικά ταχείας ανάρρωσης από χρόνια κόπωση με τη συχνή και συστηματική κατανάλωση φύλλων ελιάς. Εν ολίγοις, αποτελούν σημαντικότατο εργαλείο του σύγχρονου και επιβαρημένου από το στρες ανθρώπου, στην ανάγκη για ευεξία και μακροζωία.


Εύκολα μπορεί κανείς να παρατηρήσει, τον πλούτο των φύλλων ελιάς σε ιχνοστοιχεία, μέταλλα και βιταμίνες, καθιστώντας τα σε πολύτιμο διατροφικό εργαλείο του ανθρώπου. Παράλληλα, η αναλογία τους σε λιπαρά οξέα (κορεσμένα, μονοακόρεστα, πολυακόρεστα), είναι η ιδανική και υποδεικνύει τις καρδιοπροστατευτικές τους ιδιότητες.

Ελαιόλαδο για υγειινή διατροφή και καλή υγεία

Γενικά το ελαιόλαδο χρησιμοποιήθηκε από την αρχαιότητα, ως θρεπτικό συστατικό, ως φάρμακο ή φορέας φαρμάκων και ως καλλυντικό.
Πριν από έναν αιώνα περίπου διαπιστώθηκε ότι προσθήκη ελαιόλαδου στο γεύμα βοηθούσε στη μείωση της συγκέντρωσης των γαστρικών υγρών, μείωση της δυσπεψίας και ελάττωση του πόνου, με τη χορήγηση ελαιόλαδου μαζί με χυμό από πορτοκάλι (Κυριτσάκης 1988).
Νεότερες μελέτες έδειξαν τη θεραπευτική δράση του ελαιόλαδου στο δωδεκαδακτυλικό έλκος και τη βελτίωση της κινητικότητας του παχέως εντέρου. Αντικατάσταση, στο διαιτολόγιο, του ζωικού λίπους με ελαιόλαδο μείωσε κατά 33,4% τα περιστατικά του έλκους του δωδεκαδάκτυλου (Κυριτσάκης 1988).

Από πολύ παλαιά το ελαιόλαδο χρησιμοποιήθηκε σε τοπικές εφαρμογές κατά των παθήσεων του δέρματος με ικανοποιητικά αποτελέσματα. Φαίνεται ότι ο ρόλος του στην περίπτωση αυτή οφείλεται στη δράση της βιταμίνης Ε. Γνωστός επίσης είναι ο προστατευτικός ρόλος του ελαιόλαδου στο δέρμα από την ακτινοβολία και ο κατευναστικός ρόλος του στους πόνους από νήγματα διαφόρων εντόμων (Ηurley 1919).
Οι Christakis et al. (1980) υποστήριξαν ότι το ελαιόλαδο προλαμβάνει ορισμένες ασθένειες του ήπατος και παρουσιάζει αξιόλογη ευεργετική δράση στη θεραπεία του διαβήτη. Επίσης διαπιστώθηκε ότι το ελαιόλαδο εξαιτίας της μεγάλης του περιεκτικότητας στο μονοακόρεστο ελαϊκό οξύ προστατεύει τον οργανισμό από τη δημιουργία θρομβώσεων (Κυριτσάκης 1988). Το ελαιόλαδο, ακόμη, επιδρά ευνοϊκά στην ανάπτυξη του κεντρικού νευρικού συστήματος, στη δομή των οστών του εγκεφάλου και του αγγειακού συστήματος και στην κανονική ανάπτυξη των παιδιών (Christakis et al. 1982; Laval Jeanter et al. 1980; Crawford et al. 1980).
Η ευνοϊκή δράση του ελαιόλαδου στην ανάπτυξη των νεαρών οργανισμών σύμφωνα με τους Crawford et al. (1980) αποδίδεται στο ρόλο που διαδραματίζει το ελαϊκό οξύ που βρίσκεται σε μεγάλη ποσότητα στο ελαιόλαδο. Επίσης πολύ αξιόλογος είναι ο ρόλος του λινελαϊκού οξέος το οποίο συναντάται στο ελαιόλαδο στην ίδια περίπου περιεκτικότητα με το μητρικό γάλα.
Είναι γνωστό ότι το λιπαρά οξέα λινελαϊκό (Δ9,12C18:2) και α-λινολενικό (Δ9,12,15C18:3) είναι απαραίτητα λιπαρά οξέα τα οποία δεν δύνανται να βιοσυντεθούν από τον άνθρωπο και συνιστούν τον προάγγελο βιοσύνθεσης των προσταγλανδινών, των προστακυκλινών και των θρομβοξανών των ομάδων n-6 και n-3. Απρόσκοπτη βιοσύνθεση των ουσιών αυτών σχετίζεται με μειωμένο αριθμό παθήσεων του καρδιοαγγειακού συστήματος του ανθρώπου δεδομέμης της αύξησης της HDL-χοληστερόλης στον ορό του αίματος και συνεπώς μείωσης της παρουσίας αθηρωματικών πλακών στο αίμα (Beare-Rogers 1985; 1988; Aggelis et al. 1987; 1988; Horrobin 1992; Ratledge 1993).
Είναι γνωστό επίσης, ότι η υπερκατανάλωση πολυακόρεστων ελαίων ή γενικά ο υπερεμπλουτισμός της δίαιτας με τέτοιες λιπαρές ύλες (πολυακόρεστες), έχει δημιουργήσει πολλά ερωτηματικά και έχουν διατυπωθεί αρκετές επιφυλάξεις. Οι επιφυλάξεις αυτές στρέφονται, κυρίως, στους κινδύνους οι οποίοι μπορεί να δημιουργηθούν από τα προϊόντα οξείδωσης των πολυακορέστων λιπαρών υλών και από την αύξηση των αναγκών του οργανισμού σε βιταμίνη Ε, που είναι συνέπεια της μεγάλης κατανάλωσης πολυακορέστων λιπαρών οξέων. Βεβαίως είναι γνωστό ότι ο ανθρώπινος οργανισμός χρειάζεται οπωσδήποτε τα απαραίτητα πολυακόρεστα οξέα λινελαϊκό και α-λινολενικό και ότι η έλλειψη των οξέων αυτών δημιουργεί σοβαρά προβλήματα. Ιδιαίτερο δε ρόλο, στη διατροφή, δεν έχει το μόνο το αθροιστικό σύνολο των πολυακορέστων λιπαρών οξέων (λινελαϊκό - α-λινολενικό) αλλά η μεταξύ τους σχέση (Emken 1983; Bear-Rogers 1988). Ενώ όμως είναι διαπιστωμένη η αναγκαιότητα της παρουσίας των πολυακορέστων λιπαρών οξέων, στη δίαιτα, θα ήταν ίσως παρακινδυνευμένο να δεχτούμε ότι η συνεχής αύξηση της κατανάλωσης πολυακoρέστων ελαίων αποτελεί τη μόνη λύση αφού, όπως προαναφέρθηκε, έχουν εκδηλωθεί προβλήματα από την αυξημένη κατανάλωση τους.
Οι Christakis et al. (1980) αποδίδουν την υψηλή βιολογική αξία του ελαιόλαδου στα παρακάτω χαρακτηριστικά του:
Καλή σχέση των κορεσμένων και των μονοακορέστων λιπαρών οξέων.
Καλή σχέση μεταξύ της βιταμίνης Ε και των πολυακόρεστων λιπαρών οξέων (κυρίως λινελαϊκό οξύ)
Παρουσία φυσικών αντιοξειδωτικών ουσιών σε άριστη συγκέντρωση.
Παρουσία του λινελαϊκού οξέος σε ποσοστό 10%, περίπου, ποσοστό που βρίσκεται μέσα στα όρια των απαιτήσεων του οργανισμού, σε βασικά λιπαρά οξέα, καλύπτοντας έτσι τις ανάγκες του και όταν το ελαιόλαδο χρησιμοποιείται σαν μόνη πηγή λιπαρών.
Μεγάλη περιεκτικότητα σε υδρογονάνθρακα σκουαλένιο, ο οποίος διαδραματίζει ιδιαίτερο ρόλο στο μεταβολισμό.
Συμπερασματικά μπορεί να αναφερθεί ότι το ελαιόλαδο είναι μια σπουδαία λιπαρή ύλη στη διατροφή του ανθρώπου με αναμφισβήτητη βιολογική και θρεπτική αξία

Παραδοσιακό ρόφημα με φύλλα ελιάς

Συνταγή για παρασκευή του παραδοσιακού ροφήματος με φύλλα ελιάς:
Υλικά:
Φρέσκα φύλλα ελιάς
Νερό

Εκτέλεση:
Αποξηραίνετε τα φύλλα ελιάς στον ήλιο ή σε θερμοκρασία όχι μεγαλύτερη των 60 C . Η διαδικασία ροφήματως γίνεται όπως τα άλλα τσάγια δηλαδή για ένα ποτήρι τσάι 4-5 αποξυραμμένα φύλλα ελίας και να βράζουν για 15-20 λεπτά σε χαμηλή-μέτρια φωτία. Όπως αναφέρθηκε 2 φορές την μέρα για 6 μήνες μπορεί να βοηθήσει ασθενείς να ξεπεράσουν ευκολότερα αρκετές ασθένιες τηρώντας σωστή διατροφή με αρκετά αντιοξειδωτικά.
ΠΡΟΣΟΧΗ: Παραδοσιακές και ΜΗ επιβεβαιωμένες επιστημονικά θεραπευτικές μέθοδοι, μπορούν να χρησιμοποιηθούν μόνο επικουρικά (βοηθητικά) σε μια σύγχρονη ιατρική θεραπεία που χορηγεί ιατρός, μετά από ιατρική εξέταση του ασθενούς, επιστημονική διάγνωση, και συνταγογράφηση μιας σύγχρονης ιατρικής θεραπευτικής αντιμετώπισης. Ποτέ μη λαμβάνετε τέτοιες επικουρικές παραδοσιακές θεραπείες χωρίς να ΕΝΗΜΕΡΩΣΕΤΕ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΩΣ ΤΟΝ ΙΑΤΡΟ που σας παρακολουθεί και είναι υπεύθυνος για την αντιμετώπιση και θεραπεία της ασθένειάς σας. Διακοπή, τροποποίηση, αμέλεια λήψης της επιστημονικής ιατρικής θεραπείας μπορεί να προκαλέσει σοβαρές επιπλογές, επιδείνωση της κατάστασης και το θάνατο του ασθενούς

Χυμός από φύλλα ελιάς για βοήθεια της θεραπείας του καρκίνου

Αυτή είναι η συνταγή του Δρ. Λαμπρόπουλου για να φτιάξετε χυμό από φύλλα ελιάς (αναδημοσίευση)
1. Διαλέξτε ένα ελαιόδεντρο Μεσογειακού τύπου που δεν έχει ψεκαστεί με χημικά.

2. Κόψτε το ανώτερο 30-40cm ενός κλαδιού.

3. Διαλέξτε κυρίως τα φύλλα που είναι συνδεδεμένα με τον κύριο μίσχο και τα φρέσκα φύλλα από τα κλωνάρια των μικρότερων κλαδιών, όχι μεγαλύτερο από 3 cm το φύλλο.

4. Ξεπλύνετε τα φύλλα (10 λεπτά μέσα στο νερό) πολύ καλά με άλας και λίγο ξύδι άσπρο.

5. Τα λιώνουμε στο μπλέντερ και μετά τον πολτό τον σουρώνουμε και βγάζουμε τον καθαρό χυμό των φύλλων της ελιάς (περισσότερα πιο κάτω).
Σε περίπτωση που θα φτιάξετε επιπλέον ποσότητα χυμού:

Α. Τοποθετήστε το στο ψυγείο. Να είστε σίγουροι ότι ο χυμός είναι εντελώς σφραγισμένος και δεν εισέρχεται καθόλου αέρας διαφορετικά θα γίνει οξείδωση στον χυμό και θα χάσει τις θεραπευτικές του αξίες, όχι περισσότερες από 2-3 ημέρες στο ψυγείο.

Β. Ας μη χρησιμοποιείται αμέσως αφού βγει από το ψυγείο, καλύτερα να το αφήνετε μια ώρα περίπου για να μην είναι πολύ κρύο. Μπορεί να λαμβάνεται μονομιάς ή λίγο - λίγο σε διάστημα μιας ώρας.

Γ. Αναταράσσουμε καλά το περιεχόμενο στη μπουκάλα και ο ασθενής πρέπει να το παίρνει καλύτερα λίγο πριν από το φαγητό (περίπου μισή ώρα) οπότε διεγείρει και την όρεξη. Μπορεί να λαμβάνεται και μετά το φαγητό αν τυχόν προκαλέσει ενοχλήσεις στον ασθενή όταν το πάρει πριν από το φαγητό.
ΠΡΟΣΟΧΗ: Παραδοσιακές και ΜΗ επιβεβαιωμένες επιστημονικά θεραπευτικές μέθοδοι, μπορούν να χρησιμοποιηθούν μόνο επικουρικά (βοηθητικά) σε μια σύγχρονη ιατρική θεραπεία που χορηγεί ιατρός, μετά από ιατρική εξέταση του ασθενούς, επιστημονική διάγνωση, και συνταγογράφηση μιας σύγχρονης ιατρικής θεραπευτικής αντιμετώπισης. Ποτέ μη λαμβάνετε τέτοιες επικουρικές παραδοσιακές θεραπείες χωρίς να ΕΝΗΜΕΡΩΣΕΤΕ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΩΣ ΤΟΝ ΙΑΤΡΟ που σας παρακολουθεί και είναι υπεύθυνος για την αντιμετώπιση και θεραπεία της ασθένειάς σας. Διακοπή, τροποποίηση, αμέλεια λήψης της επιστημονικής ιατρικής θεραπείας μπορεί να προκαλέσει σοβαρές επιπλογές, επιδείνωση της κατάστασης και το θάνατο του ασθενούς

Δοσολογία:

Ο Δρ. Λαμπρόπουλος συνέστησε ότι αυτή η θεραπεία μπορεί να είναι αποτελεσματική αν λαμβάνεται με την ακόλουθη δοσολογία:
Καρκινοπαθείς:
Ανακατέψτε 1 πατημένο ποτήρι με φύλλα ελιάς και 2 ποτήρια νερό (καθαρό χωρίς χλωρίνη) σε μίξερ. Πρέπει να παίρνετε 1 ποτήρι κρασίου (1/2 ποτήρι) καθαρού χυμού από φύλλα ελιάς 3 φορές την μέρα (πρωί-μεσημέρι-βράδυ), καθημερινά και χωρίς διακοπή, πριν ή μετά το φαί για τέσσερις μήνες το λιγότερο. Μπορείτε να πίνετε σκέτο το χυμό ελιάς είτε με άλλα φρέσκα αντιοξειδωτικά όπως είναι το φρέσκο πορτοκάλι, ακτινίδιο, μάνγκο, αλόη βέρα (ενισχυτική διατροφή με 75 ωφέλιμες ουσίες) ακόμα και μπανάνα, ροδάκινα, μήλα, λαχανικά, μια πρέζα φυτό κρόκο Κοζάνης (αλλά όχι απαραίτητα) για να είναι πιο εύγεστο και ευεργετικό το ρόφημα. ΠΡΙΝ ΠΡΟΧΩΡΗΣΕΤΕ στη χρήση αυτής της εναλλακτικής θεραπείας για τον καρκίνο, ΕΝΗΜΕΡΩΣΤΕ τον ιατρό που σας παρακολουθεί. ΜΗΝ ΛΑΜΒΑΝΕΤΕ κανενός είδους εναλλακτικές θεραπείες χωρίς την προηγούμενη σύμφωνη γνώμη του επιστήμονα ιατρού που είναι υπεύθυνος για την αντιμετώπιση της ασθένειάς σας!

Μη καρκινοπαθείς:
Ανακατέψτε 1 πατημένο ποτήρι με φύλλα ελιάς και 3 ποτήρια νερό (καθαρό χωρίς χλωρίνη) σε μίξερ. Παίρνεται 1/4 ποτήρι καθαρού χυμού από φύλλα ελιάς, 1-3 φορές την εβδομάδα πριν ή μετά το φαί για διάστημα 1-4 μηνών κάθε χρόνο. Το πίνετε σαν συμπλήρωμα διατροφής είτε σκέτο είτε με άλλα φρέσκα αντιοξειδωτικά όπως είναι το φρέσκο πορτοκάλι, ακτινίδιο, μάνγκο, αλόη βέρα (ενισχυτική διατροφή με 75 ωφέλιμες ουσίες) ακόμα και μπανάνα, ροδάκινα, μήλα, λαχανικά για να είναι πιο εύγεστο και ευεργετικό ρόφημα.
Ο Ο Δρ. Λαμπρόπουλος υποστήριξε ότι είναι εντελώς αβλαβές και ασθενείς που το λάμβαναν επί 26 μήνες, διότι δεν παρουσίασαν καμία ενόχληση. Ο χρόνος της λήψης του δεν είναι ακόμα καθορισμένος, και ΔΕΝ υπάρχουν δεδομένα, μελέτες και συμπεράσματα ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΜΕΝΑ επιστημονικά.

http://www.phyto.gr

Aechmea fasciata - αιχμέα

Γνωστή ως αιχμέα ή αίχμεια ή φασιάτα

Η αιχμέα ανήκει στην οικογένεια των βρομελιωδών και προέρχεται από την τροπική Βραζιλία. Πήρε το όνομά της από τα στενόμακρα λογχοειδή φύλλα της, που σχηματίζουν ρόδακα (ροζέτα). Μέσα στο χωνί της ροζέτας μαζεύεται το νερό της βροχής.Τα φύλλα της φτάνουν και τα 60 εκ. και είναι αγκαθωτά με ασημόγκριζες οριζόντιες ταινίες. Μέσα από το χωνί προβάλλει ένα πολύ κομψό ανθικό στέλεχος με μπλε-μωβ ανθάκια ανάμεσα σε ροζ σέπαλα.


Η αιχμέα χρειάζεται ένα μέρος φωτεινό, όχι όμως απευθείας στον ήλιο, και θερμοκρασία δωματίου όλο το χρόνο. Να την ποτίζετε και να την ψεκάζετε με χλιαρό μαλακό νερό, να της ρίχνετε λίπασμα από τον Απρίλιο ως τον Οκτώβριο κάθε δύο βδομάδες και να καθαρίζετε τον κεντρικό ρόδακα. Το χειμώνα θα πρέπει να περιορίσετε το πότισμα και να μη ρίχνετε λίπασμα.

Η αιχμέα πολλαπλασιάζεται με τις παραφυάδες που σχηματίζονται στη βάση του μητρικού φυτού. Αφαιρέστε τις μαζί με τη ρίζα τους και ψυτέψτε τις σε χώμα ειδικό για βρομέλιες. Δυο βδομάδες πριν τις απομακρύνετε από το μητρικό φυτό, θα πρέπει να αρχίζετε να τις ποτίζετε ρίχνοντας νερό στο δικό τους ρόδακα.

Ποικιλίες και είδη:

Aechmea fasciata 'Φρειδερίκη': ποικιλία με φύλλα χωρίς αγκάθια. Α. chantlini: από τα ωραιότερα είδη. A.fulgens: είδος με άνθη στο χρώμα του κοραλλιού. 'Discolor': ποικιλία με φύλλα με λαδί αποχρώσεις πάνω και μπορντώ κάτω.

http://www.phyto.gr

Aeschynanthus speciosus - αισχύνανθος

Ο αισχύνανθος ανήκει στην οικογένεια των γεσενεριιδών και μεγαλώνει σαν επίφυτο στα γεμάτα υγρασία δάση μεταξύ των Ιμαλαίων και της Ινδονησίας. Πήρε το όνομά του από τα «ντροπαλά» του άνθη που έχουν κόκκινες απολήξεις. Βγαίνουν σε ταξιανθίες των 6-12 και έχουν τέσσερις μεγάλους στήμονες που προεξέχουν. Τοποθετημένο ψηλά ή κρεμαστό, το φυτό ενδείκνυται για βιτρίνες και παράθυρα σε κλιματιζόμενους χώρους. Τοποθετήστε το σε μέρος ημισκιερό (το χειμώνα πιο φωτεινό) και ζεστό, με θερμοκρασία σταθερή και υψηλή ατμοσφαιρική υγρασία. Μην του αλλάζετε θέση. Θέλει συχνό ράντισμα με ζεστό νερό, τακτικό πότισμα το καλοκαίρι και λιγότερο το χειμώνα. Από το Μάρτιο ως το Σεπτέμβριο μπορείτε να του ρίχνετε ελαφρό, μη ασβεστούχο λίπασμα. Την άνοιξη αλλάξτε του γλάστρα. Πολλαπλασιάζεται με μοσχεύματα που ριζοβολούν σε θερμοκρασία εδάφους τουλάχιστον 25 οC.

http://www.phyto.gr

Ageratum houstonianum - αγήρατο

Κατάγεται από την Κεντρική Αμερική και αγαπά τα πολύ ηλιόλουστα μέρη. Δεν ανέχεται τη σκιά και δεν αντέχει καθόλου την παγωνιά. Μην το βγάλετε ποτέ στη βεράντα, αν υπάρχει περίπτωση να πέσει η θερμοκρασία κάτω από το μηδέν. Ανθοφορεί συνέχεια, αρκεί να βρίσκεται σε ηλιόλουστη θέση. Η απευθείας ακτινοβολία μειώνει και την πιθανότητα προσβολής του φυτού από βοτρύτη (μούχλα από μύκητα). Στην καλύτερη εκδοχή του τα λαμπερά άνθη λάμπουν στους ωραιότερους τόνους του μπλε, υπάρχουν όμως και είδη με ροζ ή άσπρα λουλούδια. Κανονικά μπορεί να ψτάσει σε ύφος 30 εκ. κι επειδή διατηρείται καλά, είναι πολύ δημοφιλές και ως δρεπτό άνθος. Για το μπαλκόνι και τη βεράντα σας πάντως ενδείκνυνται οι χαμηλότερες πόες με ύψος κατά μέσο όρο 15 εκ. Το αγήρατο απαιτεί συνεχή φροντίδα από τον ανθοκόμο του. Αν δεν το ποτίζετε τακτικά, αντιδρά αμέσως: μαραζώνει και δεν βγάζει πια λουλούδια. Το αργότερο δύο μήνες μετά τη φύτευση πρέπει να του ρίχνετε λίπασμα κάθε 2 βδομάδες. Πολλαπλασιάζεται με σπόρους.

Ποικιλίες
Οριμένες ποικιλίες έχουν σκούρα μπλε άνθη και κοκκινωπά μπουμπούκια, άλλες όπως η 'Βόρεια Θάλασσα' είναι βαθύ μωβ.

http://www.phyto.gr

Phyllitis scolopendrium - Φυλλίτις

Είναι είδος φτέρης με φύλλα που θυμίζουν γλώσσα. Τα φύλλα της δεν έχουν τη γνωστή διάταξη της φτέρης, αλλά είναι μονοκόμματα,  γυαλιστερά πράσινα και φτάνουν τα 40 εκ. μήκος. Υπάρχουν και είδη κατσαρά ή κροσσοειδή. «Scolopendrium» σημαίνει «με χίλια πόδια» και αναφέρεται στα γραμμοειδή σποριαγγεία που βρίσκονται στην κάτω επιφάνεια των φύλλων. Ευδοκιμεί σε υγρές σκιερές περιοχές με ασβεστούχο έδαφος. Αγαπά τις σκιερές ή ημισκιερές θέσεις, θέλει δροσιά, υγρασία και καθαρό αέρα, το καλοκαίρι στους 15-18 °C έξω και το χειμώνα στους 10 °C. Θέλει σταθερή υγρασία, μέτριο πότισμα, ελαφρό λίπασμα κάθε 2 βδομάδες κατά την περίοδο της ανάπτυξης και συχνό ράντισμα των φύλλων.

Σαν  φτέρη που είναι η φυλλίτις αντιδρά αμέσως στον ξηρό αέρα. Επίσης δεν συμπαθεί την πολλή ζέστη. Και στις δυο περιπτώσεις μπορεί να ξεραθούν τα φύλλα της, καθώς επίσης και να προσβληθεί από θρίπες.

Πολλαπλασιάζεται με σπόρους, ενώ κάποιες ποικιλίες με διαίρεση   ή   ριζώματα   και μίσχους φύλλων σε θερμοσπορείο.

http://www.phyto.gr

Sansevieria trifasciata - Σανσεβιέρια

Προέρχεται από τις αφρικανικές έρημους που ανήκει στα πιο ανθεκτικά φυτά εσωτερικού χώρου. Στην πατρίδα της καλλιεργείται για τις ίνες της που μοιάζουν με της κάνναβης. Τα φύλλα της είναι στητά χωρίς μίσχο, έχουν όμορφα σχέδια και μυτερές άκρες. Αποθηκεύουν νερό στο εσωτερικό τους, γι' αυτό και αντέχει την ξηρασία. Δεν έχει απαιτήσεις και αναπτύσσεται ακούραστα. Αναπτύσει  ριζικό σύστημα που δεν αντέχει σε μικρά δοχεία.
Καμιά φορά βγάζει άσπρα και πράσινα ανθάκια με άρωμα. Εγλιματίζεται άνετα σε ξηρή και ανθυγιεινή ατμόσφαιρα, γι' αυτό είναι κατάλληλη για επαγγελματικούς χώρους, γραφεία, εστιατόρια κτλ., αρκεί να έχει φως.
Χωρίς αυτό τα σχέδια των φύλλων ξεθωριάζουν. Δεν χρειάζεται πολύ πότισμα, κάθε 8 - 10 μέρες το καλοκαίρι και κάθε 20 το χειμώνα.
Ρίξτε της μη αζωτούχο λίπασμα κάθε 2-4 βδομάδες. Αλλάξτε γλάστρα κάθε χρόνο, στα μεγαλύτερα φυτά κάθε 2 χρόνια. Προτιμήστε ρηχές γλάστρες. Ο πολλαπλασιασμός γίνεται με διαίρεση, και με μοσχεύματα φύλλων. Στη δεύτερη περίπτωση τα φυτά που προκείπτουν είναι πράσινα.

http://www.phyto.gr

Haworthia - Αβόρθια

Το παχύφυτο αυτό, ανήκει στην οικογένεια των λειριιδών. Κατάγεται από τη Νότια Αφρική και έχει χοντρά, σαρκώδη φύλλα, που σχηματίζουν ρόδακα. Τα περισσότερα είδη έχουν μικρά λευκά εξογκώματα σαν χάντρες στη σκούρα κάτω επιφάνεια των φύλλων τους. Ορισμένα είναι σχεδόν ολόκληρα χωμένα στο έδαφος, όπως π.χ. η Haworthia truncata, από την οποία διακρίνονται μόνο μικρές μυτούλες και καθόλου πράσινο. Τα διαδεδομένα είδη με τις λευκές χάντρες θέλουν πολύ φως και ζέστη το καλοκαίρι, αλλά όχι ήλιο.

Την εποχή  αυτή  θέλουν  μέτριο πότισμα και λίπασμα κάθε μήνα. Κατά την περίοδο της ανάπαυσης που διαρκεί από τον Οκτώβριο ως το Φεβρουάριο πρέπει να διατηρούνται σχεδόν στεγνά. Τα είδη θερμοκηπίου χρειάζονται φως και ήλιο, λίγη υγρασία το χειμώνα στους 14-16 "C, ενώ από τον Απρίλιο ως το Σεπτέμβριο πρέπει να περιορίσετε το πότισμα και να σταματήσετε το λίπασμα.

Μην αφήνετε νερό στο πιατάκι. Μεταφυτέψτε τα κάθε 2 χρόνια την άνοιξη. Τα είδη του θερμοκηπίου θέλουν πιο βαρύ μείγμα χώματος από τα άλλα. Ο πολλαπλασιασμός γίνεται με σπόρους ή παραφυάδες.

http://www.phyto.gr

Υλικά για πότισμα

Το ποτισμα των φυτων αλλα και του χλοοταπητα γινεται με χειροκινητο ή αυτοματο ποτισμα.

Το χειροκινητο ειναι το γνωστο σε ολους ποτισμα με λαστιχο ή το ανοιγμα ηδη εγκατεστημενων υλικων αρδευσης αλλα χωρις προγραμματιστη οπου για να ποτισουμε ανοιγουμε εμεις τις βρυσες.

Το αυτοματο ποτισμα ειναι το πλεον διαδεδομενο γιατι εξοικονομει χρονο αλλα και ποσοτητα νερου.

Το αυτόματο πότισμα απαρτίζετε από τα κάτωθι :
1. Προγραμματιστης
2. Ηλεκτροβανα
3. Εκτοξευτες.
4. Σωληνας
5. Φρεατιο ηλεκτροβανων.
6. Εξαρτήματα συνδεσμολογίας

1. Υπάρχουν οι προγραμματιστές μπαταρίας και οι προγραμματιστές ρεύματος.
Οι προγραμματιστές μπαταρίας ελέγχουν συνήθως μια ηλεκτροβαλβίδα η οποία  είναι συνδεδεμένη μαζί τους. Οι προγραμματιστές ρεύματος ελέγχουν περισσότερες της μιας ηλεκτροβαλβίδες, οι οποίες τοποθετούνται σε φρεάτια. Τις εντολές, από τον προγραμματιστή προς τις ηλεκτροβαλβίδες, τις μεταφέρουμε με άνθυγρο καλώδιο ΝΥΥ.

2. Κυκλοφορούν στο εμπόριο από 3/4" και μεγαλύτερες. Το πηνίο τους διεγείρεται με 24 V έτσι ώστε να αποφεύγονται κίνδυνοι από βραχυκυκλώματα. ΠΡΟΣΟΧΗ μην χρησιμοποιείτε ηλεκτροβαλβίδες 220 V είναι μεν φθηνότερες αλλά πολύ επικίνδυνες.

3. Οι εκτοξευτές είναι πολλών ειδών έτσι ώστε να καλύπτουν όλες τις δυνατές περιπτώσεις ( τόσο από πλευράς ωφέλιμης απόστασης όσο και από πλευράς γωνίας κάλυψης ). Τους διακρίνουμε σε υπόγειους ( ποπ-απ ) και σε υπέργειους.

4. Υπάρχουν όλες οι διατομές από πολύ λεπτό ( Φ4 ) έως πολύ χοντρό   ( Φ90 ) . Στους κήπους συνήθως χρησιμοποιούμε τους κατά περίπτωση απαιτούμενης διαμέτρου σε αντοχή 6 ATM . Σημειώνω εδώ την ύπαρξη των σταλακτοφόρων σωλήνων σε  Φ16 , Φ20 και Φ25 που χρησιμοποιούνται για το πότισμα καλλωπιστικών θάμνων, λαχανόκηπου και  δέντρων.

5. Είναι συνήθως πλαστικά , με πράσινο καπάκι ( για να μην διακρίνεται ανάμεσα στον χλοοτάπητα ) στρογγυλά η παραλληλόγραμμα , μιας η περισσοτέρων ηλεκτροβαλβίδων.

6. Τα διαφόρων ειδών εξαρτήματα συνδεσμολογίας όπως : τάφ - ρακορ - σύνδεσμοι - σέλλες - μαστοί - μούφες και άλλα .
Τα καλώδια , που πρέπει να είναι ανθεκτικά στην υγρασία . Για τον λόγο αυτό χρησιμοποιούμε καλώδια ΝΥΥ . Καλό θα είναι , όταν ιδιαιτέρως το πλήθος των ηλεκτροβαλβίδων είναι μεγάλο, το καλώδιο αυτό να είναι χρωματικής διάκρισης στους κλώνους του . Αυτό μας βοηθάει πολύ στην σωστή και γρήγορη συνδεσμολογία.

Εγκατάσταση χλοοτάπητα

Επιστημονικές έρευνες έχουν δείξει τα πολλά οφέλη του χλοοτάπητα στο περιβάλλον μας.

Ενδεικτικά αναφέρονται τα σπουδαιότερα :

    Αύξηση της αισθητικής εικόνας ενός σπιτιού μέχρι και 60 %.
    Παγίδευση και αφαίρεση της σκόνης και της βρωμιάς από τον αέρα.
    2500τ.μ χλοοτάπητα απορροφούν διοξείδιο του άνθρακα από την ατμόσφαιρα και ελευθερώνουν αρκετό οξυγόνο για μια τετραμελή οικογένεια.
    Aποτελεί το air condition της ατμόσφαιρας ( σε μία καλοκαιρινή μέρα ο χλοοτάπητας θα είναι 8 - 10 βαθμούς δροσερότερος από την άσφαλτο και 4 - 8 βαθμούς από το γυμνό έδαφος).
    Ενεργεί σα φυσικό φίλτρο, καθαρίζοντας το νερό που περνά μέσα από το ριζικό σύστημα.
    Αποτελεί πηγή ομορφιάς και άνεσης.

Η εγκατάσταση του μπορεί να γίνει:

    με τη χρήση έτοιμου χλοοτάπητα & με σπορά.

α) Εγκατάσταση έτοιμου χλοοτάπητα.
Με τον όρο έτοιμος χλοοτάπητας εννοούμε τον προκαλλιεργημένο χλοοτάπητα τον οποίο σε ηλικία οκτώ μηνών αφαιρείται από την μητρική του φυτεία με ειδικά μηχανήματα και σε ρολά μεταφέρεται στο τόπο που θα γίνει η τελική του εγκατάσταση.
Πλεονεκτήματα:

    Άμεσο αισθητικό αποτέλεσμα.
    Άμεσο λειτουργικό αποτέλεσμα.

β) Εγκατάσταση χλοοτάπητα με σπορά.
Η διαδικασία της σποράς χλοοτάπητα εφαρμόζεται σε σχετικά επίπεδες επιφάνειες και πλεονεκτεί στο ότι έχει μικρό κόστος εγκατάστασης.
Αντίθετα τα μειονεκτήματα της είναι ο αργός ρυθμός εγκατάστασης και ο κίνδυνος απόπλυσης και απώλειας των σπόρων από πτηνά και μυρμήγκια. Γίνεται συγκεκριμένες εποχές του έτους και υπάρχει ισχυρός ανταγωνισμός από τα ζιζάνια.
Η εταιρεία μας διαθέτει εξειδικευμένο προσωπικό με μεγάλη εμπειρία που αποτελεί εγγύηση για την τέλεια εγκατάσταση του χλοοτάπητα στο χώρο σας.


Οι βασικές εργασίες για την εγκατάσταση χλοοτάπητα είναι :


    Φρεζάρισμα και ψιλοχωματισμός του εδάφους . Η προσθήκη τύρφης είναι απαραίτητη για τα συνεκτικά εδάφη . Η ποσότητα της τύρφης είναι σχετική με την ποιότητα του εδάφους και εκτιμάται κατά περίπτωση .
    Ισοπέδωση με τσουγκράνες , δίνοντας ταυτόχρονα και τις κλίσεις που απαιτούνται ώστε να μην λημνιάζει το νερό σε κανένα σημείο του εδάφους .
    Ένα δεύτερο πέρασμα με τις τσουγκράνες τελειοποιεί την ισοπέδωση και ταυτόχρονα απομακρύνει πέτρες και βώλους χώματος .
    Προσθήκη χούμου στα φτωχά εδάφη είναι μάλλον απαραίτητη . Αποφύγετε την κοπριά , περιέχει πολλούς σπόρους ζιζανίων .
    Σπορά της επιλεγμένης ποικιλίας σπόρου έτσι ώστε να μην μείνουν κενά σε κανένα σημείο του εδάφους.
    Ενσωμάτωση του σπόρου με την τσουγκράνα η άλλο εργαλείο . Η ενσωμάτωση γίνεται με μικρά κτυπήματα της τσουγκράνας και όχι τραβηχτά .
    Κυλίνδρισμα , ώστε ο σπόρος να έρθει σε καλή επαφή με το χώμα .
    Τέλος ποτίζουμε ενεργοποιώντας το αυτόματο πότισμα . Προσέχουμε να μην πατήσουμε καθόλου μέσα στα σπαρμένα σημεία . Ακόμα και εάν κάτι μας πέσει μέσα αποφεύγομε να το πιάσουμε . Καλό θα είναι να πατήσουμε μέσα στο γκαζόν για πρώτη φορά όταν χρειαστεί να κάνουμε το πρώτο κούρεμα.

http://www.greenplan.gr

Euphorbia pulcherrima - Αλεξανδρινό

Γνωστή και ως  ευφόρβια η κομψότατη ή ποϊνσέττια

Την περίοδο των Χριστουγέννων είναι γεμάτος ο κόσμος από το Αλεξανδρινό, είδος ευφόρβιας από τις γεμάτες υγρασία ορεινές περιοχές του Μεξικού. Τα μέρη του φυτού που μοιάζουν με άνθη, δεν είναι παρά τα άνω βράκτια φύλλα, που διατηρούνται αρκετούς μήνες και περιβάλλουν εμφανισιακά ασήμαντα και μικρής διάρκειας ζωής άνθη. Προσοχή: ο δηλητηριώδης χυμός του ερεθίζει δέρμα και βλεννογόνους. Τοποθετήστε το αλεξανδρινό σε μια θέση πολύ φωτεινή και ζεστή, μακριά από ρεύματα.  Πριν την ανθοφορία πρέπει να ποτίζεται πολύ και συχνά, από τον Ιούνιο μέχρι τον Οκτώβριο θέλει μια φορά την εβδομάδα λίπασμα, ενώ μετά την ανθοφορία μπορείτε να το κλαδέψετε, να ποτίζετε λιγότερο και να το βάλετε σε μέρος δροσερό. Η αλλαγή γλάστρας γίνεται στα μέσα του Μάη.

Gropom σε βερυκοκί χρώμα.

Regina με κρεμ βράκτια φύλλα.

Dorothea ροζ φούξια με θαμνώδη ανάπτυξη, κατάλληλη για κρεμαστό δοχείο.

http://www.phyto.gr

Hippeastrum - Αμαρυλλίς

Το άστρο του ιππότη κατάγεται από την Κεντρική και Νότια Αμερική  και μάλιστα από περιοχές με περιόδους έντονης ξηρασίας. Ανήκει στην οικογένεια των αμαρυλλιδών, λανθασμένα όμως ταυτίζεται με την αμαρυλλίδα. Από έναν χοντρό βολβό ξεπετάγεται ένα ψηλό κούφιο ανθικό στέλεχος με 2-4 τεράστια χοανοειδή άνθη σε εντυπωσιακά χρώματα, απ' όπου ξεπροβάλλουν κίτρινοι στήμονες.

Ταυτόχρονα με τα άνθη ή λίγο μετά έρχονται τα μακρόστενα φύλλα. Περιέχει δηλητηριώδεις ουσίες. Οι βολβοί που συνήθως διατίθενται την εποχή των Χριστουγέννων τοποθετούνται κατά τα 2/3 στο χώμα. Θέλουν λίγο πότισμα, πολλή ζέστη, φως και ήλιο. Όταν βλαστήσουν, αυξήστε το πότισμα. Κατά την ανθοφορία θέλουν δροσιά. Αφού βγάλουν λουλούδια αυξήστε πάλι το πότισμα και όσο αναπτύσσονται τα φύλλα (μέχρι τον Αύγουστο) ρίχνετε κάθε βδομάδα λίπασμα. Αυτό θα εξασφαλίσει την ανθοφορία της επόμενης χρονιάς.

Ποτίζετε πάντοτε με μαλακό νερό σε θερμοκρασία δωματίου. Φροντίστε για την καλή αποστράγγιση του χώματος. Στις αρχές του φθινοπώρου απομακρύνετε τα ξερά φύλλα και αφήστε τους βολβούς να αναπαυθούν σε μέρος σκοτεινό με θερμοκρασία 15-18 °C. Ο πολλαπλασιασμός γίνεται με βολβίδια.

Apple Blossom με ροζ-λευκό χρώμα και με λεπτό άρωμα

Papilio κρεμ με κόκκινες λωρίδες

White nymph λευκή ποικιλία

http://www.phyto.gr

Anthurium - Ανθούριο

Αν και το όνομά του είναι ελληνικό (ανθούριο = άνθος + ουρά), το ανθούριο κατάγεται από τα τροπικά δάση της Αμερικής. Ανήκει στην οικογένεια των αροειδών. Αυτό που μοιάζει με πέταλο άνθους είναι στην πραγματικότητα ένα βράκτιο ψύλλο σε κόκκινο χρώμα, τα πραγματικά άνθη είναι πολύ μικρά και επικάθονται στο ανθικό στέλεχος που έχει μια σπειροειδή κατεύθυνση, γι' αυτό και λέγεται «γουρουνοουρίτσα».
Τα φύλλα είναι καρδιόσχημα και έχουν σκούρο πράσινο χρώμα, δημιουργώντας έτσι μια ωραία αντίθεση με το εντυπωσιακό βράκτιο ψύλλο. Η ανθοφορία του διαρκεί όλο το χρόνο, όμως καλό είναι να αφήσετε το φυτό να ξεκουραστεί για λίγο σε δροσερό χώρο το χειμώνα. Αναπτύσσεται αργά και ενδείκνυται για το παράθυρο. Η θέση του ανθούριου πρέπει να είναι φωτεινή έως ημισκιερή, χωρίς απευθείας ήλιο. Η αγαπημένη του θερμοκρασία είναι 15-18 °C σταθερά.
Διατηρείτε το υγρό την περίοδο της ανάπτυξης, μην αφήνετε νερό στο πιατάκι και μην το ποτίζετε με σκληρό ή κρύο νερό. Ραντίζετε τα φύλλα του, όχι όμως τα άνθη. Είναι κατάλληλο και για υδροκαλλιέργεια. Το καλοκαίρι μπορείτε να του ρίξετε ελαφρό λίπασμα μια φορά την εβδομάδα. Αν οι ρίζες του πυκνώσουν πολύ, μεταψυτέψτε το την άνοιξη σε μείγμα χώματος ειδικό για ανθούρια. Ο πολλαπλασιασμός του ανθούριου γίνεται με σπόρο ή διαίρεση κατά τη μεταφύτευση αλλά και με μοσχεύματα από πλαϊνούς βλαστούς.

Γνωστά τα υβρίδια Anthurio scherzeri-anum.

Το Αnthurio andreanum είναι μεγαλύτερο, με στιλπνό, ερυθρόλευκο βράκτιο φύλλο, ενώ τα μεγαλύτερα σε ηλικία φυτά έχουν υπέργειες ρίζες.

Το Αnthurio crystallinum με μεγάλα καρδιόσχημα φύλλα με λευκά νεύρα.

http://www.phyto.gr

Impatiens walleriana - Ιμπάτιενς

 

Κατάγεται  από τους τροπικούς της Ανατολικής Αφρικής. Ανήκει στην οικογένεια των βαλσαμινιδών. Το επιστημονικό της όνομα (λατ. impatiens = ευαίσθητος) σχετίζεται με το ότι οι κάψες που περιέχουν τους σπόρους με το παραμικρό άγγιγμα ανοίγουν. Ανθίζει συνεχώς από την αρχή της άνοιξης μέχρι αργά το φθινόπωρο σε πολλά χρώματα, από το λευκό και το κίτρινο μέχρι το κόκκινο και το λιλά, ενώ υπάρχουν και δίχρωμες ποικιλίες.
Η ανυπομονησία θέλει ένα μέρος φωτεινό, ζεστό και ευάερο, και περισσότερη δροσιά το χειμώνα. Το καλοκαίρι μπορείτε να τη βγάλετε και έξω. Διατηρείτε το χώμα σταθερά υγρό, ποτίζοντας τη με μαλακό νερό. Αραιώστε το πότισμα κατά την περίοδο της ανάπαυσης. Όσο αναπτύσσεται, ρίξτε της ελαφρό λίπασμα μια φορά την εβδομάδα. Αλλάξτε γλάστρα την άνοιξη, αν είναι απαραίτητο.
Πολλαπλασιάζεται με μοσχεύματα. Ριζοβολούν εύκολα όλο το χρόνο, ακόμη και στο νερό. Την άνοιξη πολλαπλασιάζεται και με σπόρους.

Ποικιλίες και άλλα είδη
Υπάρχουν πολλές ποικιλίες, κανονικές, ψηλές ή νάνες, μονόχρωμες ή δίχρωμες, σε μεγάλη ποικιλία συνδιασμών. Τα υβρίδια της Νέας Γουινέας είναι πιο μοντέρνες ποικιλίες, ψηλότερα φυτά με μακριά χρωματιστά φύλλα, λιγότερο ευαίσθητα στο κρύο, γι' αυτό διαχειμάζουν καλύτερα.

http://www.phyto.gr

Aphelandra squarrosa - Αφελάντρα

Τροπικό φυτό από τη Βραζιλία, ανήκει στην οικογένεια των ακανθιδών και έχει κατακίτρινα σταχυόμορψα άνθη που τα πέταλα τους επικαλύπτουν το ένα το άλλο. Τα γυαλιστερά σκουροπράσινα φύλλα με τις άσπρες νευρώσεις δημιουργούν μια όμορφη αντίθεση. Αγαπά το φως, όχι όμως τον ήλιο.
Της αρέσει η υγρασία και η ζέστη, ενώ για την περίοδο της ανάπαυσης (8 εβδομάδες το χειμώνα) χρειάζεται δροσιά. Ευδοκιμεί και σε θερμοκήπιο. Κατά την περίοδο βλάστισης πρέπει να ποτίζεται συχνά και άφθονα με μαλακό σε θερμοκρασία δωματίου νερό. Το χειμώνα χρειάζεται λιγότερο πότισμα.
Τα φύλλα της χρειάζονται καθημερινά ψέκασμα με νερό, ενώ κάπου κάπου μπορείτε και να τα καθαρίζετε. Κατά την περίοδο της ανάπτυξης ρίξτε της μια φορά την εβδομάδα λίπασμα. Το Μάρτιο κλαδέψτε την και αλλάξτε της γλάστρα. Πολλαπλασιάζεται με μοσχεύματα κορυφής ή μοσχεύματα φύλλων.

Αphelandra sinclairiana  με πορτοκαλί άνθη

Αphelandra tetragona με κόκκινα άνθη επίσης.

 

http://www.phyto.gr

Heliotropium arborescens - Βανίλια

Πρόκειται για ετήσιο φυτό, που κατάγεται από το Περού και χαρακτηρίζεται από το έντονο άρωμα βανίλιας που έχουν τα πολύ όμορφα μπλε - μωβ άνθη του.  Αν και αγαπά τον ήλιο, αναπτύσσεται καλύτερα κάτω από ένα υπόστεγο που θα το προστατέψει όχι μόνο απ' τις καυτές ακτίνες αλλά κι απ' τη βροχή. Ανήκει στα ελάχιστα φυτά βεράντας, των οποίων τα λουλούδια μπορούν να καταστραφούν από τη βροχή. Το φυτό έχει ανάγκη από πολύ νερό κατά την περίοδο ανάπτυξης, διαφορετικά θέλει μέτριο πότισμα. Ρίξτε λίπασμα κάθε 2 βδομάδες. Πολλαπλασιάζεται με σπόρια ή μοσχεύματα το καλοκαίρι ή νωρίς το φθινόπωρο.

Η ευωδιά της βανίλιας φαίνεται ότι έλκει και άλλα, ανεπιθύμητα, ζωντανά πλάσματα, όπως τις λευκές μύγες που έχουν την τάση να κρύβονται ανάμεσα στις ζάρες της κάτω μεριάς των φύλλων. Ελέγξτε προσεκτικά το φυτό και προσπαθήστε να καταπολεμήσετε άμεσα τους εισβολείς.

http://www.phyto.gr

Begonia - Μπιγκόνια

Υπάρχουν πάνω από 1000 διαφορετικά είδη βιγόνιας. Ανήκουν στην οικογένεια των ουλμιδών και κατάγονται από την τροπική ζώνη. Διακρίνουμε στις φυλλώδεις βιγώνιες και στις ανθοφόρες. Οι βιγώνιες θέλουν φως, όχι όμως απευθείας έκθεση στον ήλιο. Χρειάζονται πολλή υγρασία, αλλά μην ψεκάζετε κατευθείαν πάνω στα φύλλα και αποφύγετε να γυρίζετε τη γλάστρα.
Απεχθάνονται τον καπνό και τα ρεύματα. Διατηρείστε το χώμα τους πάντα νωτισμένο κι από το Μάρτιο ως το Σεπτέμβριο ρίξτε τους ελαφρό λίπασμα κάθε δυο εβδομάδες. Την άνοιξη αλλάξτε γλάστρα. Προηγουμένως μπορείτε να κλαδέψετε τις ποικιλίες που έχουν θαμνώδη ανάπτυξη. Ο πολλαπλασιασμός γίνεται κατά κύριο λόγο με μοσχεύματα φύλλων. Μπορείτε όμως να δοκιμάσετε και με μοσχεύματα κορυφής ή ριζώματα.

http://www.phyto.gr

Saintpaulia ionantha - Αγριοβιολέτα

Η αγριοβιολέτα ανακαλύφθηκε στα τροπικά δάση της οροσειράς Ουζαμπάρα της ανατολικής Αφρικής, στα τέλη του 19ου αιώνα. Σύντομα έγινε πολύ δημοφιλές φυτό εσωτερικού χώρου. Ανήκει στην οικογένεια των γεσνεριίδων. Τα άνθη της είναι μπλε - μωβ και έχουν λεπτούς μίσχους. Τα φύλλα της είναι σκούρα πράσινα και χνουδωτά.

Η σαιντπώλια μπορεί να επιβιώσει τόσο κοντά στο παράθυρο, όσο και μέσα στο δωμάτιο. Είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακές αν φυτευτούν πολλές μαζί σε ομάδες. Αν περιποιηθούν με τον κατάλληλο τρόπο, είναι δυνατόν να ανθίσουν όλο το χρόνο. Ένα μικρό διάλειμμα ενός μήνα το χειμώνα, θα ωφελήσει το φυτό.

Αγαπά την ζέστη και την υγρασία, αλλα δεν θέλει απευθείας έκθεση στον ήλιο. Χρειάζεται πότισμα με μαλακό, ζεστό νερό. Το πότισμα πρέπει να γίνεται κάτω από τα φύλλα ή ακόμη και από το πιατάκι της γλάστρας, αλλά το νερό που περισσεύει μισή ώρα μετά στο πιατάκι, καλό είναι να απομακρύνεται. Δεν πρέπει να ψεκάζονται τα φύλλα της, ενώ πρέπει να καθαρίζεται από τα μαραμένα φύλλα. Την άνοιξη και το καλοκαίρι θέλει ελαφρό λίπασμα κάθε εβδομάδα και αλλαγή γλάστρας τον Μάρτιο.

Η αγριοβιολέτα πολλαπλασιάζεται με μοσχεύματα φύλλων, ενώ τα πιο μεγάλα φυτά μπορούν να πολλαπλασιαστούν με διαίρεση.

Υπάρχουν πολλές ποικιλίες, με πολλά χρώματα, από λευκό, εως κόκκινο και μπλε. Επίσης υπάρχουν φυτά με μικρά φύλλα, με διπλά ή μονά άνθη, κατσαρά κ.α.

http://www.phyto.gr

Rechsteineria - Ρεχστενέρια

Όμορφο φυτό, που κατάγεται από τη Βραζιλία.Έχει χλωροπράσινα χνουδωτά φύλλα και λαμπερά σωλήηωτά άνθη, σε κόκκινο χρώμα, που σχηματίζουν ταξιανθίες. Ανθίζει το καλοκαίρι, από Ιούνιο ως Αύγουστο, αλλά καποιες φορές και νωρίτερα, από την πρώτη βδομάδα του Μαΐου. Είναι συγγενικό με τη γλωξίνια και έχει παρόμοιες απαιτήσεις.

Χρειάζεται σκιερό μέρος, δροσερό ή το πολύ με θερμοκρασία δωματίου, πολύ πότισμα και συχνή λίπανση την περίοδο της ανάπτυξης (κάθε 2 εβδομάδες). Μετά την ανθοφορία πρέπει να περιοριστεί το πότισμα, ώστε να συρρικνωθούν τα φύλλα μέχρι το φθινόπωρο. Οι βολβοί πρέπει να συλλεγούν και να διαχειμάσουν σε ξηρό και δροσερό μέρος (12 - 15ο C). Την άνοιξη φυτεύονται ξανά στο χώμα, σε 18 - 25ο C, με σταδιακή αύξηση του ποτίσματος και της λίπανσης.

Ο πολλαπλασιασμός γίνεται την άνοιξη, με διαίρεση των βολβών ή με μοσχεύματα.

Τα φύλλα δεν πρέπει να ψεκάζονται, γιατί το χνούδι τους θα ταλαιπωρηθεί και μπορεί να κάνει λεκέδες.

http://www.phyto.gr

Primula - Πρίμουλα

Η πρίμουλα πήρε το όνομά της από την ιδιότητα κάποιων ειδών της να ανθίζουν από τα πρώτα φυτά στο τέλος του χειμώνα και αρχή της άνοιξης. Η ονομασία της (πρίμουλα) σημαίνει «η μικρή πρώτη» . Η ιδιότητά της αυτή χάρισε το όνομα σε όλη την οικογένεια στην οποία ανήκει, την οικογένεια των πριμουλιδών. Από τα 50 και παραπάνω είδη ορισμένα μόνο είναι κατάλληλα για εσωτερικό χώρο, υπάρχουν ωστόσο πολλές ποικιλίες για να επιλέξετε. Προέρχονται από εύκρατες ζώνες, Ευρώπη και Κίνα. Έχουν πλούσια ανθοφορία, αλλά δεν ζουν πολύ. Τα φύλλα τους σχηματίζουν ροζέτες και συχνά καλύπτονται από χνούδι.

Οι πρίμουλες θέλουν μέρος φωτεινό έως ημισκιερό. Η δροσιά κάνει καλό στα άνθη. Διατηρείτε τις σταθερά υγρές με μαλακό ζεστό νερό, φροντίστε όμως να μην λιμνάζει το νερό στο πιατάκι. Θέλουν πολύ λίγο λίπασμα. Οι πρίμουλες με κυπελοειδές σχήμα ανθέων κρατάνε πιο πολύ. Μεταφυτέψτε τις μετά την ανθοφορία και βάλτε τις να ξεχειμωνιάσουν σε χαμηλή θερμοκρασία (10-12 °C). Κάποια είδη κήπου ανθίζουν  και την επόμενη χρονιά ξανά.

Primula malacoides κατάγεται από στην Κίνα, όπου φυτρώνει στις παρυφές των ριζοβολώνων, είναι μονοετής, αρωματική και έχει μονά ή διπλά άνθη σε πολλά χρώματα.

Primula obconica είναι κυπελοειδής και κατάγεται από την Κεντρική Κίνα. Υπάρχει σε κόκκινο, ροζ, λευκό, μπλε χρώμα ή δίχρωμη. Μερικές ποικιλίες έχουν μικρούς αδένες στα φύλλα με αλλεργιογόνες εκκρίσεις.

Primula vulgaris με πολλές ποικιλίες συνήθως με κίτρινο κέντρο στα άνθη και οι οποίες σχηματίζουν μαξιλαράκια.

http://www.phyto.gr

Portulaca grandiflora - Πορτουλάκα

Η πορτουλάκα κατάγεται από τη Βραζιλία και λατρεύει τον ήλιο.Θα έχει πλούσια ανθοφορία όλο το καλοκαίρι και τις αρχές του φθινοπώρου, αρκεί να της εξασφαλίσετε μια θέση στον ήλιο και προστατευμένη από την βροχή και τον αέρα. Υπάρχουν είδη με μονά ή διπλά άνθη σε όλα τα χρώματα, κίτρινο, κόκκινο, ροζ ή άσπρο. Φτάνουν σε μέγεθος τα 8 εκ. και ανοίγουν μόνο με το φως του ήλιου.

 Η πορτουλάκα δεν αντέχει το χειμώνα. Αν ξεχάσετε καμιά φορά να την  ποτίσετε,   δεν  θα  έχει πρόβλημα, γιατί τα παχιά της φύλλα αποθηκεύουν νερό. Το τακτικό πότισμα όμως ενισχύει την ανθοφορία της. Λίπασμα θέλει μόνο μια φορά το μήνα.

Η πορτουλάκα προσβάλλεται εύκολα από αφίδες, που πρέπει να εξολοθρεύσετε το συντομότερο δυνατό. Είναι ικανές να προκαλέσουν τέτοια βλάβη στο φυτό που δεν θα έχετε άλλη επιλογή από το να την πετάξετε.

http://www.phyto.gr