Ελιά, ελαιόλαδο

"Ελαιόλαδο" χαρακτηρίζεται το έλαιο που λαμβάνεται από τους καρπούς της Ελιάς της Ευρωπαϊκής (Οlea europea) με μέσα αποκλειστικά μηχανικά και μεθόδους ή επεξεργασίες οπωσδήποτε φυσικές, σε θερμοκρασίες που να μην προκαλούν αλλοίωση του ελαίου.

Το ελαιόλαδο, εξαιτίας των θρεπτικών και βιολογικών του ιδιοτήτων αποτελεί ένα βασικό συστατικό στο διαιτολόγιο των κατοίκων ορισμένων περιοχών της γης από την αρχαιότητα μέχρι και σήμερα. Πολλοί ιστορικοί ήδη αναφέρονταν στις θρεπτικές και θεραπευτικές ιδιότητες του ελαιόλαδου και στη χρησιμοποίηση του από τα αρχαία χρόνια.

Ιστορικά στοιχεία για θεραπευτικές χρήσεις του ελαιόλαδου και της ελιάς

Από τα αρχαία χρόνια ο Έλληνας είναι "εραστής και μύστης" της ελιάς. Όπως μαρτυρούν τα αρχαία ελαιοτριβεία που βρέθηκαν στη χώρα μας, ήξερε να την καλλιεργεί, να μαζεύει τους καρπούς της με τα χέρια ή ραβδίζοντάς την και να τους χρησιμοποιεί για την παραγωγή λαδιιού. Η ελιά αποτελεί "ιερό δέντρο" από τα αρχαία χρόνια και βρίσκεται υπό την προστασία της θεάς Αθηνάς. Όπως μας θυμίζει ο αρχαίος μύθος, στον αγώνα μεταξύ των θεών για την ανάδειξη του προστάτη των Αθηνών, που έγινε στον ιερό βράχο της Ακρόπολης, νικήτρια βγήκε η Αθηνά δωρίζοντας στους Αθηναίους την "πρώτη ελιά του κόσμου", που φύτρωσε εκεί όπου χτύπησε το δόρυ της. Το δέντρο αυτό ήταν χρήσιμο για τη διατροφή, το φωτισμό, τη θέρμανση, την υγεία και τον καλλωπισμό των Αθηναίων. Από τότε τα ελαιόδεντρα γύρω από την Αθήνα έγιναν ιερά (μορίες ελιές) και προστατευμένα με φραγμούς (σηκούς). Αλίμονο σ' όποιον τολμούσε να τις πειράξει, αφού η τιμωρία ήταν ο εξοστρακισμός ή ο θάνατος.
Το ελαιόλαδο χρησιμοποιείτο στην αρχαιότητα για καθαρισμό και περιποίηση. Οι αθλητές, με τη "στλεγγίδα" -ένα μεταλλικό εργαλείο κυρτωμένο στην άκρη- καθαρίζονταν από την σκόνη και τον ιδρώτα του στίβου. Σήμερα σαπούνια από ελαιόλαδο χρησιμοποιούνται απ' όσους θέλουν να εκμεταλλευτούν τις αντιαλλεργικές ιδιότητες των φυσικών αυτών καθαριστικών.
Από το 4000 π.Χ. ήταν γνωστή η χρήση του ελαιολάδου για θεραπευτικούς σκοπούς. Ο Αριστοτέλης μελέτησε το ελαιόδενδρο και ανήγαγε την καλλιέργεια του σε επιστήμη. Ο Σόλων (639-559 π.Χ.) πρώτος νομοθέτησε την προστασία του. Ο Όμηρος το παρομοίασε με "χρυσό υγρό". Ο Ιπποκράτης, ο πατέρας της Ιατρικής, το περιγράφει σαν το "τέλειο θεραπευτικό". Στις διασωθείοες εργασίες του αναφέρονται περισσότερες από 60 φαρμακευτικές και ιατρικές χρήσεις του ελαιολάδου. Αυτές περιλαμβάνουν δερματολογικές ασθένειες, μυϊκούς πόνους, θεραπεία του έλκους και της χολέρας, φλεγμονές των ούλων, αϋπνία, ναυτία, πυρετό και στομαχικούς πόνους.
Ο Διοσκουρίδης ονομάζει το ελαιόλαδο "προς την εν υγεία χρήσιν άριστον". Αναφέρει ποικίλες θεραπευτικές ιδιότητες κατά του έρπητος και της άφθας. Έχει θερμαντικές ιδιότητες, καταπολεμά την ουλίτιδα και διευκολύνει τη λειτουργία του παχέος εντέρου. Αναφέρει επίσης ότι το ελαιόλαδο από τις άγριες ελιές είναι στυπτικό, ευεργετικό για τις κεφαλαλγίες και την καταπολέμηση της πιτυρίδας.

Θεραπευτικές ιδιότητες ελαιόλαδου

Το ελαιόλαδο, όπως και όλα τα φυσικά τρόφιμα, εκτός από τρόφιμο είναι και φάρμακο! Για να το πούμε και αλλιώς, το ελαιόλαδο θεραπεύει με διάφορους τρόπους! Για να αποδώσει όμως το μέγιστο ωφέλιμο αποτέλεσμα στην υγεία μας, πρέπει να θέσουμε ως βασική προυπόθεση ότι θα είναι ΒΙΟΛΟΓΙΚΟ, ώστε να είναι απαλλαγμένο από ουσίες χημικές που αλλοιώνουν την θεραπευτική του δράση και επιβαρύνουν κι από πάνω τον οργανισμό μας με υπολείμματα φυτοφαρμάκων κ.α. Θεωρείται μικροβιοκτόνο, απολυμαντικό, χολαγωγικό, αντιδιαβητικό .

Συνιστάται στη δυσκοιλιότητα, στις παθήσεις του ήπατος, τις πιτυριάσεις του δέρματος, για την τόνωση των μαλλιών.

Επίσης είναι υπακτικό, πίνεται σε περιπτώσεις χολολιθίασης, ενώ μπορεί να χρησιμοποιηθεί με πλύσεις σε περιπτώσεις σπαστικής κολίτιδας.

Ανακουφίζει τους πόνους στο στομάχι από υπερέκκριση υδροχλωρικού οξέως, διαλύει τη χοληστερίνη είναι καταπραϋντικό και σπασμολυτικό σε κωλικούς των νεφρών και του ήπατος.

Τα φύλλα της ελιάς έχουν αντιπυρετική, ηρεμιστική, στυπτική και αντισηπτική δράση ενώ κατεβάζουν την πίεση του αίματος: Τα φύλλα της ελιάς περιέχουν πολλές δραστικές ουσίες που δρουν αντιυπερτασικά (τους ολεοευρωποσίδες, την ολεοζίνη και το γλυκολικό οξύ) και ανακουφίζουν από τα συμπτώματα της υψηλής πίεσης, όπως είναι οι πονοκέφαλοι και οι ίλιγγοι. Το ρόφημα αυτό ενδείκνυται για όσους ταλαιπωρούνται από υπέρταση, καθώς και από πεπτικά προβλήματα (π.χ. δυσπεψία, φουσκώματα, πέτρες στη χολή). Μπορείτε να πίνετε 1-2 ροφήματα την ημέρα μετά τα γεύματα.
Πώς να το ετοιμάσετε: Ρίχνετε σε 300 ml νερό (όσο δύο ποτήρια) 20 γρ. ξηρά φύλλα ελιάς και τα αφήνετε να βράσουν μαζί για 15’. Πίνετε το ρόφημα ζεστό (μισό το πρωί και μισό το βράδυ).

Ελαιόλαδο για την καρδιά

Η λογική κατανάλωση μιας ποσότητας ελαιολάδου κάθε μέρα, είναι ικανή να δημιουργήσει μια ασπίδα προστασίας στην καρδιά μας. Αυτό αναδείχθηκε ύστερα από πολύχρονες έρευνες, που πραγματοποίησαν ο καθηγητής Καρδιολογίας, Δημήτριος Κρεμαστινός, ο αναπληρωτής καθηγητής Καρδιολογίας, Ευστάθιος Ηλιοδρομίτης, και οι συνεργάτες τους στο Ερευνητικό και Πειραματικό Κέντρο της Ελληνικής Φαρμακοβιομηχανίας. Σύμφωνα με την έρευνα που παρουσιάσθηκε  παρόντος και του καθηγητή Μαγκντί Γιακούμπ, το συστατικό ελευρωπαΐνη είναι αυτό που έχει τις ευεργετικές ιδιότητες για την καρδιά. Από την πειραματική μελέτη σε κουνέλια προέκυψε ότι η χορήγηση ελευρωπαΐνης μειώνει την έκταση του εμφράγματος του μυοκαρδίου σε φυσιολογικά κουνέλια και σε μεγαλύτερη δόση σε υπερχοληστερολεμικά. Επιπλέον, το συγκεκριμένο συστατικό προστατεύει από την οξειδωτική βλάβη κατά τη διάρκεια της ισχαιμίας - επεναιμάτωσης.  Προέκυψε ακόμη ότι με τη χορήγηση 10 και 20 μικρογραμμαρίων ελευρωπαΐνης, μειώνονται τα επίπεδα της ολικής χοληστερόλης κατά 28,7% και 33% και των τριγλυκεριδίων κατά 41,1% και 61,4%, αντίστοιχα. Η ποσότητα του ελαιολάδου, για να υπάρξει θετικό αποτέλεσμα, θα πρέπει να υπολογιστεί με κουτάλι ανά γεύμα, ή σαλάτα. Η χορήγηση της ελευρωπαΐνης έχει προστατευτικό και θεραπευτικό αποτέλεσμα στην καρδιοτοξικότητα, που προκαλείται από την οξεία και τη χρόνια χορήγηση αδριανομυκίνης.

Χρήση των φύλλων της ελιάς σε εναλλακτικές θεραπείες:

Στα φύλλα της ελιάς περιέχονται αρκετές φαινολικές ενώσεις, σημαντικότερες εκ των οποίων είναι η ελαιοευρωπαΐνη και η υδροξυτυροσόλη. Οι ιδιότητες των φύλλων ελιάς, έχουν αποδοθεί κυρίως σε αυτές τις 2 ουσίες. Τα οφέλη από την κατανάλωση φύλλων ελιάς (χυμού, αψεθήματος, ελαιόλαδου), συνοπτικά αναφέρονται ως εξής:


1. Ενίσχυση ανοσοποιητικού συστήματος. Αποτελεί το κυρίαρχο όφελος με την κατανάλωση χυμού ή ροφήματος φύλλων ελιάς, λόγω του ενεργού συστατικού τους, την ελαιοευρωπαΐνη. Η αποτελεσματικότητα κατά πολλών παθογόνων, μπορεί να ωφελήσει στην αντιμετώπιση των ιών της γρίπης, του έρπητα, μύκητες (υπερανάπτυξη ζυμομυκήτων - Yeast Syndrome), βακτήρια (11 ειδών). Έχουν αναφερθεί θεαματικά αποτελέσματα και στην αντιμετώπιση έντονων συμπτωμάτων του AIDS με χορήγηση φύλλων ελιάς.


2. Αντιοξειδωτική δράση. Η αναστολή της οξείδωσης της LDL χοληστερόλης, που προκαλεί η ελαιοευρωπαΐνη των φύλλων ελιάς, μειώνει τον κίνδυνο ανάπτυξης καρδιαγγειακών νοσημάτων. Η ταυτόχρονη παρουσία της «αντιοξειδωτικής» βιταμίνης Ε που υπάρχει σε αφθονία στα φύλλα ελιάς, ενισχύει ακόμα περισσότερο την εν λόγω δράση.


3. Αντιυπερτασική δράση. Από τη δεκαετία του 1950, υπάρχουν κλινικά δεδομένα για τη χρήση των φύλλων ελιάς στη θεραπεία της υπέρτασης, μέσω της αγγειοδιασταλτικής τους δράσης.


4. Αναστολή συγκόλλησης των αιμοπεταλίων. Αυτή η ιδιότητα μετατρέπει τα φύλλα ελιάς, σε σημαντικό όπλο για την αντιμετώπιση των καρδιαγγειακών επεισοδίων και την αποφυγή επικίνδυνων θρόμβων.


5. Αύξηση ενεργητικότητας - Αντιμετώπιση χρόνιας κόπωσης. Η κατανάλωση φύλλων ελιάς έχει αναφερθεί πολλάκις από ασθενείς, αλλά και από υγιή άτομα, ότι προσδίδει μεγαλύτερη ενεργητικότητα. Αυτή η μεγαλύτερη ενεργητικότητα, δυνητικά μπορεί να αυξήσει την απόδοση στην εργασία, την επίδοση στον αθλητισμό. Επίσης, έχουν αναφερθεί πολλά περιστατικά ταχείας ανάρρωσης από χρόνια κόπωση με τη συχνή και συστηματική κατανάλωση φύλλων ελιάς. Εν ολίγοις, αποτελούν σημαντικότατο εργαλείο του σύγχρονου και επιβαρημένου από το στρες ανθρώπου, στην ανάγκη για ευεξία και μακροζωία.


Εύκολα μπορεί κανείς να παρατηρήσει, τον πλούτο των φύλλων ελιάς σε ιχνοστοιχεία, μέταλλα και βιταμίνες, καθιστώντας τα σε πολύτιμο διατροφικό εργαλείο του ανθρώπου. Παράλληλα, η αναλογία τους σε λιπαρά οξέα (κορεσμένα, μονοακόρεστα, πολυακόρεστα), είναι η ιδανική και υποδεικνύει τις καρδιοπροστατευτικές τους ιδιότητες.

Ελαιόλαδο για υγειινή διατροφή και καλή υγεία

Γενικά το ελαιόλαδο χρησιμοποιήθηκε από την αρχαιότητα, ως θρεπτικό συστατικό, ως φάρμακο ή φορέας φαρμάκων και ως καλλυντικό.
Πριν από έναν αιώνα περίπου διαπιστώθηκε ότι προσθήκη ελαιόλαδου στο γεύμα βοηθούσε στη μείωση της συγκέντρωσης των γαστρικών υγρών, μείωση της δυσπεψίας και ελάττωση του πόνου, με τη χορήγηση ελαιόλαδου μαζί με χυμό από πορτοκάλι (Κυριτσάκης 1988).
Νεότερες μελέτες έδειξαν τη θεραπευτική δράση του ελαιόλαδου στο δωδεκαδακτυλικό έλκος και τη βελτίωση της κινητικότητας του παχέως εντέρου. Αντικατάσταση, στο διαιτολόγιο, του ζωικού λίπους με ελαιόλαδο μείωσε κατά 33,4% τα περιστατικά του έλκους του δωδεκαδάκτυλου (Κυριτσάκης 1988).

Από πολύ παλαιά το ελαιόλαδο χρησιμοποιήθηκε σε τοπικές εφαρμογές κατά των παθήσεων του δέρματος με ικανοποιητικά αποτελέσματα. Φαίνεται ότι ο ρόλος του στην περίπτωση αυτή οφείλεται στη δράση της βιταμίνης Ε. Γνωστός επίσης είναι ο προστατευτικός ρόλος του ελαιόλαδου στο δέρμα από την ακτινοβολία και ο κατευναστικός ρόλος του στους πόνους από νήγματα διαφόρων εντόμων (Ηurley 1919).
Οι Christakis et al. (1980) υποστήριξαν ότι το ελαιόλαδο προλαμβάνει ορισμένες ασθένειες του ήπατος και παρουσιάζει αξιόλογη ευεργετική δράση στη θεραπεία του διαβήτη. Επίσης διαπιστώθηκε ότι το ελαιόλαδο εξαιτίας της μεγάλης του περιεκτικότητας στο μονοακόρεστο ελαϊκό οξύ προστατεύει τον οργανισμό από τη δημιουργία θρομβώσεων (Κυριτσάκης 1988). Το ελαιόλαδο, ακόμη, επιδρά ευνοϊκά στην ανάπτυξη του κεντρικού νευρικού συστήματος, στη δομή των οστών του εγκεφάλου και του αγγειακού συστήματος και στην κανονική ανάπτυξη των παιδιών (Christakis et al. 1982; Laval Jeanter et al. 1980; Crawford et al. 1980).
Η ευνοϊκή δράση του ελαιόλαδου στην ανάπτυξη των νεαρών οργανισμών σύμφωνα με τους Crawford et al. (1980) αποδίδεται στο ρόλο που διαδραματίζει το ελαϊκό οξύ που βρίσκεται σε μεγάλη ποσότητα στο ελαιόλαδο. Επίσης πολύ αξιόλογος είναι ο ρόλος του λινελαϊκού οξέος το οποίο συναντάται στο ελαιόλαδο στην ίδια περίπου περιεκτικότητα με το μητρικό γάλα.
Είναι γνωστό ότι το λιπαρά οξέα λινελαϊκό (Δ9,12C18:2) και α-λινολενικό (Δ9,12,15C18:3) είναι απαραίτητα λιπαρά οξέα τα οποία δεν δύνανται να βιοσυντεθούν από τον άνθρωπο και συνιστούν τον προάγγελο βιοσύνθεσης των προσταγλανδινών, των προστακυκλινών και των θρομβοξανών των ομάδων n-6 και n-3. Απρόσκοπτη βιοσύνθεση των ουσιών αυτών σχετίζεται με μειωμένο αριθμό παθήσεων του καρδιοαγγειακού συστήματος του ανθρώπου δεδομέμης της αύξησης της HDL-χοληστερόλης στον ορό του αίματος και συνεπώς μείωσης της παρουσίας αθηρωματικών πλακών στο αίμα (Beare-Rogers 1985; 1988; Aggelis et al. 1987; 1988; Horrobin 1992; Ratledge 1993).
Είναι γνωστό επίσης, ότι η υπερκατανάλωση πολυακόρεστων ελαίων ή γενικά ο υπερεμπλουτισμός της δίαιτας με τέτοιες λιπαρές ύλες (πολυακόρεστες), έχει δημιουργήσει πολλά ερωτηματικά και έχουν διατυπωθεί αρκετές επιφυλάξεις. Οι επιφυλάξεις αυτές στρέφονται, κυρίως, στους κινδύνους οι οποίοι μπορεί να δημιουργηθούν από τα προϊόντα οξείδωσης των πολυακορέστων λιπαρών υλών και από την αύξηση των αναγκών του οργανισμού σε βιταμίνη Ε, που είναι συνέπεια της μεγάλης κατανάλωσης πολυακορέστων λιπαρών οξέων. Βεβαίως είναι γνωστό ότι ο ανθρώπινος οργανισμός χρειάζεται οπωσδήποτε τα απαραίτητα πολυακόρεστα οξέα λινελαϊκό και α-λινολενικό και ότι η έλλειψη των οξέων αυτών δημιουργεί σοβαρά προβλήματα. Ιδιαίτερο δε ρόλο, στη διατροφή, δεν έχει το μόνο το αθροιστικό σύνολο των πολυακορέστων λιπαρών οξέων (λινελαϊκό - α-λινολενικό) αλλά η μεταξύ τους σχέση (Emken 1983; Bear-Rogers 1988). Ενώ όμως είναι διαπιστωμένη η αναγκαιότητα της παρουσίας των πολυακορέστων λιπαρών οξέων, στη δίαιτα, θα ήταν ίσως παρακινδυνευμένο να δεχτούμε ότι η συνεχής αύξηση της κατανάλωσης πολυακoρέστων ελαίων αποτελεί τη μόνη λύση αφού, όπως προαναφέρθηκε, έχουν εκδηλωθεί προβλήματα από την αυξημένη κατανάλωση τους.
Οι Christakis et al. (1980) αποδίδουν την υψηλή βιολογική αξία του ελαιόλαδου στα παρακάτω χαρακτηριστικά του:
Καλή σχέση των κορεσμένων και των μονοακορέστων λιπαρών οξέων.
Καλή σχέση μεταξύ της βιταμίνης Ε και των πολυακόρεστων λιπαρών οξέων (κυρίως λινελαϊκό οξύ)
Παρουσία φυσικών αντιοξειδωτικών ουσιών σε άριστη συγκέντρωση.
Παρουσία του λινελαϊκού οξέος σε ποσοστό 10%, περίπου, ποσοστό που βρίσκεται μέσα στα όρια των απαιτήσεων του οργανισμού, σε βασικά λιπαρά οξέα, καλύπτοντας έτσι τις ανάγκες του και όταν το ελαιόλαδο χρησιμοποιείται σαν μόνη πηγή λιπαρών.
Μεγάλη περιεκτικότητα σε υδρογονάνθρακα σκουαλένιο, ο οποίος διαδραματίζει ιδιαίτερο ρόλο στο μεταβολισμό.
Συμπερασματικά μπορεί να αναφερθεί ότι το ελαιόλαδο είναι μια σπουδαία λιπαρή ύλη στη διατροφή του ανθρώπου με αναμφισβήτητη βιολογική και θρεπτική αξία

Παραδοσιακό ρόφημα με φύλλα ελιάς

Συνταγή για παρασκευή του παραδοσιακού ροφήματος με φύλλα ελιάς:
Υλικά:
Φρέσκα φύλλα ελιάς
Νερό

Εκτέλεση:
Αποξηραίνετε τα φύλλα ελιάς στον ήλιο ή σε θερμοκρασία όχι μεγαλύτερη των 60 C . Η διαδικασία ροφήματως γίνεται όπως τα άλλα τσάγια δηλαδή για ένα ποτήρι τσάι 4-5 αποξυραμμένα φύλλα ελίας και να βράζουν για 15-20 λεπτά σε χαμηλή-μέτρια φωτία. Όπως αναφέρθηκε 2 φορές την μέρα για 6 μήνες μπορεί να βοηθήσει ασθενείς να ξεπεράσουν ευκολότερα αρκετές ασθένιες τηρώντας σωστή διατροφή με αρκετά αντιοξειδωτικά.
ΠΡΟΣΟΧΗ: Παραδοσιακές και ΜΗ επιβεβαιωμένες επιστημονικά θεραπευτικές μέθοδοι, μπορούν να χρησιμοποιηθούν μόνο επικουρικά (βοηθητικά) σε μια σύγχρονη ιατρική θεραπεία που χορηγεί ιατρός, μετά από ιατρική εξέταση του ασθενούς, επιστημονική διάγνωση, και συνταγογράφηση μιας σύγχρονης ιατρικής θεραπευτικής αντιμετώπισης. Ποτέ μη λαμβάνετε τέτοιες επικουρικές παραδοσιακές θεραπείες χωρίς να ΕΝΗΜΕΡΩΣΕΤΕ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΩΣ ΤΟΝ ΙΑΤΡΟ που σας παρακολουθεί και είναι υπεύθυνος για την αντιμετώπιση και θεραπεία της ασθένειάς σας. Διακοπή, τροποποίηση, αμέλεια λήψης της επιστημονικής ιατρικής θεραπείας μπορεί να προκαλέσει σοβαρές επιπλογές, επιδείνωση της κατάστασης και το θάνατο του ασθενούς

Χυμός από φύλλα ελιάς για βοήθεια της θεραπείας του καρκίνου

Αυτή είναι η συνταγή του Δρ. Λαμπρόπουλου για να φτιάξετε χυμό από φύλλα ελιάς (αναδημοσίευση)
1. Διαλέξτε ένα ελαιόδεντρο Μεσογειακού τύπου που δεν έχει ψεκαστεί με χημικά.

2. Κόψτε το ανώτερο 30-40cm ενός κλαδιού.

3. Διαλέξτε κυρίως τα φύλλα που είναι συνδεδεμένα με τον κύριο μίσχο και τα φρέσκα φύλλα από τα κλωνάρια των μικρότερων κλαδιών, όχι μεγαλύτερο από 3 cm το φύλλο.

4. Ξεπλύνετε τα φύλλα (10 λεπτά μέσα στο νερό) πολύ καλά με άλας και λίγο ξύδι άσπρο.

5. Τα λιώνουμε στο μπλέντερ και μετά τον πολτό τον σουρώνουμε και βγάζουμε τον καθαρό χυμό των φύλλων της ελιάς (περισσότερα πιο κάτω).
Σε περίπτωση που θα φτιάξετε επιπλέον ποσότητα χυμού:

Α. Τοποθετήστε το στο ψυγείο. Να είστε σίγουροι ότι ο χυμός είναι εντελώς σφραγισμένος και δεν εισέρχεται καθόλου αέρας διαφορετικά θα γίνει οξείδωση στον χυμό και θα χάσει τις θεραπευτικές του αξίες, όχι περισσότερες από 2-3 ημέρες στο ψυγείο.

Β. Ας μη χρησιμοποιείται αμέσως αφού βγει από το ψυγείο, καλύτερα να το αφήνετε μια ώρα περίπου για να μην είναι πολύ κρύο. Μπορεί να λαμβάνεται μονομιάς ή λίγο - λίγο σε διάστημα μιας ώρας.

Γ. Αναταράσσουμε καλά το περιεχόμενο στη μπουκάλα και ο ασθενής πρέπει να το παίρνει καλύτερα λίγο πριν από το φαγητό (περίπου μισή ώρα) οπότε διεγείρει και την όρεξη. Μπορεί να λαμβάνεται και μετά το φαγητό αν τυχόν προκαλέσει ενοχλήσεις στον ασθενή όταν το πάρει πριν από το φαγητό.
ΠΡΟΣΟΧΗ: Παραδοσιακές και ΜΗ επιβεβαιωμένες επιστημονικά θεραπευτικές μέθοδοι, μπορούν να χρησιμοποιηθούν μόνο επικουρικά (βοηθητικά) σε μια σύγχρονη ιατρική θεραπεία που χορηγεί ιατρός, μετά από ιατρική εξέταση του ασθενούς, επιστημονική διάγνωση, και συνταγογράφηση μιας σύγχρονης ιατρικής θεραπευτικής αντιμετώπισης. Ποτέ μη λαμβάνετε τέτοιες επικουρικές παραδοσιακές θεραπείες χωρίς να ΕΝΗΜΕΡΩΣΕΤΕ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΩΣ ΤΟΝ ΙΑΤΡΟ που σας παρακολουθεί και είναι υπεύθυνος για την αντιμετώπιση και θεραπεία της ασθένειάς σας. Διακοπή, τροποποίηση, αμέλεια λήψης της επιστημονικής ιατρικής θεραπείας μπορεί να προκαλέσει σοβαρές επιπλογές, επιδείνωση της κατάστασης και το θάνατο του ασθενούς

Δοσολογία:

Ο Δρ. Λαμπρόπουλος συνέστησε ότι αυτή η θεραπεία μπορεί να είναι αποτελεσματική αν λαμβάνεται με την ακόλουθη δοσολογία:
Καρκινοπαθείς:
Ανακατέψτε 1 πατημένο ποτήρι με φύλλα ελιάς και 2 ποτήρια νερό (καθαρό χωρίς χλωρίνη) σε μίξερ. Πρέπει να παίρνετε 1 ποτήρι κρασίου (1/2 ποτήρι) καθαρού χυμού από φύλλα ελιάς 3 φορές την μέρα (πρωί-μεσημέρι-βράδυ), καθημερινά και χωρίς διακοπή, πριν ή μετά το φαί για τέσσερις μήνες το λιγότερο. Μπορείτε να πίνετε σκέτο το χυμό ελιάς είτε με άλλα φρέσκα αντιοξειδωτικά όπως είναι το φρέσκο πορτοκάλι, ακτινίδιο, μάνγκο, αλόη βέρα (ενισχυτική διατροφή με 75 ωφέλιμες ουσίες) ακόμα και μπανάνα, ροδάκινα, μήλα, λαχανικά, μια πρέζα φυτό κρόκο Κοζάνης (αλλά όχι απαραίτητα) για να είναι πιο εύγεστο και ευεργετικό το ρόφημα. ΠΡΙΝ ΠΡΟΧΩΡΗΣΕΤΕ στη χρήση αυτής της εναλλακτικής θεραπείας για τον καρκίνο, ΕΝΗΜΕΡΩΣΤΕ τον ιατρό που σας παρακολουθεί. ΜΗΝ ΛΑΜΒΑΝΕΤΕ κανενός είδους εναλλακτικές θεραπείες χωρίς την προηγούμενη σύμφωνη γνώμη του επιστήμονα ιατρού που είναι υπεύθυνος για την αντιμετώπιση της ασθένειάς σας!

Μη καρκινοπαθείς:
Ανακατέψτε 1 πατημένο ποτήρι με φύλλα ελιάς και 3 ποτήρια νερό (καθαρό χωρίς χλωρίνη) σε μίξερ. Παίρνεται 1/4 ποτήρι καθαρού χυμού από φύλλα ελιάς, 1-3 φορές την εβδομάδα πριν ή μετά το φαί για διάστημα 1-4 μηνών κάθε χρόνο. Το πίνετε σαν συμπλήρωμα διατροφής είτε σκέτο είτε με άλλα φρέσκα αντιοξειδωτικά όπως είναι το φρέσκο πορτοκάλι, ακτινίδιο, μάνγκο, αλόη βέρα (ενισχυτική διατροφή με 75 ωφέλιμες ουσίες) ακόμα και μπανάνα, ροδάκινα, μήλα, λαχανικά για να είναι πιο εύγεστο και ευεργετικό ρόφημα.
Ο Ο Δρ. Λαμπρόπουλος υποστήριξε ότι είναι εντελώς αβλαβές και ασθενείς που το λάμβαναν επί 26 μήνες, διότι δεν παρουσίασαν καμία ενόχληση. Ο χρόνος της λήψης του δεν είναι ακόμα καθορισμένος, και ΔΕΝ υπάρχουν δεδομένα, μελέτες και συμπεράσματα ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΜΕΝΑ επιστημονικά.

http://www.phyto.gr